tú fù
tú fù
tú shè
tú zhòng
tú zhǎng
tú tì
tú dǎng
tú jì
tú zuò
tú hé
tú fū
tú yán
tú wèi
tú sūn
tú dì
tú gàng
tú yōng
tú bó
tú chǔ
tú rén
tú liú
tú jiǎ
tú láo
tú xì
tú luǒ
tú hé
tú dān
tú xiǎn
tú jū
tú shù
tú rán
tú qiú
tú liú
tú qǔ
tú shǔ
tú bù
tú chéng
tú shī
tú zhé
tú zòu
tú gōng
tú nú
tú fù
tú shí
tú bīng
tú lǔ
tú wéi
tú shī
tú xíng
tú bàn
tú mǎ
tú xíng
tú è
tú cóng
tú shǒu
tú guān
shī dì
kūn dì
běn dì
kǎi tì
qī dì
bāo dì
nǚ dì
xiào dì
xiè dì
zhì dì
xiōng dì
jiā dì
zǐ dì
tì dì
kǎi dì
shù dì
méng dì
lù dì
shàng dì
táng dì
tú dì
xiǎo dì
dào dì
zhōng dì
biǎo dì
lìng dì
zú dì
zhì dì
fù dì
wài dì
jì dì
jiù dì
cháng dì
jùn dì
bì dì
nàn dì
shǎo dì
hé dì
zōng dì
nán dì
mèi dì
kūn dì
gēng dì
mén dì
xián dì
dà dì
shùn dì
jì dì
kǎi dì
cóng dì
liè dì
qì dì
guì dì
zhòng dì
bù dì
yuán dì
shè dì
xùn dì
zhì dì
zǐ dì
shū dì
mǔ dì
tài dì
yǒu dì
chǐ dì
dǐ dì
gāo dì
yí dì
rú dì
shì dì
huáng dì
jiè dì
从师学艺(好工具.)的人
⒈ 从师学习的人。
引五代齐己《自遣》诗：“免有诸徒弟，时来弔石头。”
《儿女英雄传》第二一回：“你老人家疼徒弟，也得疼疼女儿。”
曹禺《日出》第二幕：“顾八奶奶就是我的徒弟， 白露也跟我学过。”
门人、弟子。
徒tú(1)（形）空的；没有凭借的：～劳。(2)（副）表示除此之外没有别的；仅仅：～留。(3)（副）徒然：～自惊扰。(4)（名）徒弟；学生。(5) 姓。徒tú(1)（名）信仰某种宗教的人：教～。(2)（名）同一派系的人（含贬义）：暴～。(3)（名）人（含贬义）：好色之～。(4)（名）徒刑。
弟读音：dì,tì,tuí[ dì ]1. 同父母（或只同父、只同母）的比自己年纪小的男子：弟弟。兄弟。
2. 亲戚或亲族间辈分相同的比自己年纪小的男子：表弟。堂弟。
3. 称同辈比自己年纪小的男性：老弟。师弟。
4. 学生对老师自称或别人指称：弟子。徒弟。
5. 古同“第”，次序。
6. 古同“第”，但。