kǎi qiē
kǎi fù
kǎi dì
kǎi chè
kǎi fēng
kǎi róng
kǎi dìng
kǎi guī
kǎi ān
kǎi tì
kǎi mén
kǎi yàn
kǎi gē
kǎi jié
kǎi lè
kǎi rù
kǎi fān
kǎi zòu
kǎi wéi
kǎi yuán
kǎi chàng
kǎi kāng
kǎi qī
kǎi xuán
kǎi hái
kǎi kǎi
kǎi shēng
kǎi zé
kǎi yàn
kǎi yì
bì dì
zhōng dì
bù dì
zú dì
yuán dì
zōng dì
mǔ dì
jì dì
xiōng dì
shì dì
dà dì
shū dì
jiè dì
mèi dì
běn dì
dào dì
zhì dì
chǐ dì
nǚ dì
gēng dì
xiè dì
bāo dì
nàn dì
hé dì
shùn dì
kǎi tì
zhì dì
cóng dì
zhòng dì
kǎi dì
zhì dì
kǎi dì
xiào dì
qì dì
biǎo dì
yí dì
cháng dì
tú dì
dǐ dì
méng dì
huáng dì
shè dì
jì dì
xùn dì
kūn dì
yǒu dì
xiǎo dì
zǐ dì
tài dì
shǎo dì
táng dì
shī dì
qī dì
jiā dì
tì dì
shù dì
guì dì
xián dì
liè dì
kūn dì
nán dì
rú dì
shàng dì
gāo dì
lù dì
jiù dì
fù dì
jùn dì
lìng dì
wài dì
zǐ dì
mén dì
⒈ 亦作“凯悌”。和乐貌。
引《礼记·孔子闲居》：“子夏曰：‘敢问《诗》云“凯弟君子，民之父母”
，何如斯可谓民之父母矣。’” 孔颖达疏：“凯，乐也；弟，易也。”
汉扬雄《长杨赋》：“出凯弟，行简易。”
三国魏曹丕《述征赋》：“扬凯悌之丰惠兮，仰乾威之灵武。”
凯kǎi(1)（形）胜利的（乐歌）：～歌｜～旋。(2)（Kǎi）姓。
弟读音：dì,tì,tuí[ dì ]1. 同父母（或只同父、只同母）的比自己年纪小的男子：弟弟。兄弟。
2. 亲戚或亲族间辈分相同的比自己年纪小的男子：表弟。堂弟。
3. 称同辈比自己年纪小的男性：老弟。师弟。
4. 学生对老师自称或别人指称：弟子。徒弟。
5. 古同“第”，次序。
6. 古同“第”，但。