yōng sè
pāi sāi
qǔ sāi
bǐ sāi
hūn sāi
jué sāi
jiǎo sāi
shǒu sāi
hù sāi
zǔ sè
liáo sāi
yì sāi
shù sāi
àn sāi
mò sāi
tún sāi
yù sāi
hóng sāi
hé sāi
yuān sāi
sǔn sāi
bì sāi
xīn sāi
gěng sāi
xiàn sāi
gé sāi
lǒng sāi
gěng sè
dī sāi
xiǎn sāi
lún sāi
chōng sè
chōng sāi
hàn sāi
chēng sāi
cè sāi
mí sāi
yì sāi
jiā sāi
jué sāi
è sāi
wù sāi
zhì sāi
bīn sāi
wù sāi
hè sāi
kuǎn sāi
yào sài
bǎo sāi
chéng sāi
qǐ sāi
è sāi
diàn sāi
xǐ sāi
yíng sāi
chàng sāi
sī sāi
zhāng sāi
qián sāi
fān sāi
miǎn sāi
duàn sāi
huāng sāi
chēng sāi
yā sāi
gāng sāi
kuī sāi
shuān sè
huì sāi
pì sāi
táng sāi
jí sāi
biān sài
gù sāi
gù sāi
bì sè
chuān sāi
shǎn sāi
yān sāi
tíng sāi
píng sāi
xiáo sāi
qiú sāi
xiǎn sāi
hūn sāi
è sāi
gù sāi
qǐ sāi
jiǎn sāi
bǎo sāi
dǎo sāi
yōng sāi
guān sài
chǎn sāi
gū sāi
fáng sāi
dǐ sāi
è sāi
jù sāi
hàn sāi
chù sāi
chuān sāi
dīng sāi
bī sāi
hán sāi
hé sāi
fú sāi
táng sè
qīng sāi
fàn sāi
yǎn sāi
kǎn sāi
héng sāi
qián sāi
huó sāi
rú sāi
ài sāi
jìn sāi
fù sāi
qú sāi
qín sài
wā sāi
hǎi sāi
chǎn sāi
xióng sāi
xīn sāi
qì sāi
ài sāi
hàn sài
lù sāi
bó sāi
zǐ sāi
yǔ sè
lóng sāi
fù sāi
qióng sāi
yū sè
fèn sāi
jī sāi
chái sāi
mì sāi
qī sāi
lái sè
lǎn sāi
gé sāi
jué sāi
è sāi
dǔ sè
hú sāi
yì sāi
bào sāi
jù sāi
máo sè
gé sāi
bìng sāi
liǔ sāi
bì sāi
bī sāi
chì sāi
pì sāi
dào sāi
zhēn sāi
yú sāi
dá sāi
zhūn sāi
jǔ sāi
jiǔ sāi
lù sāi
chū sài
yīn sè
gǎi sāi
pù sāi
cè sāi
pǐ sāi
biān sāi
kāi sāi
táng sāi
fēn sāi
bì sè
gěng sè
pú sāi
chàng sāi
hú sāi
zhèn sāi
jiāng sāi
dī sāi
è sāi
yīn sāi
xī sài
yù sāi
ěr sai
yē sāi
táo sāi
gē sāi
hé sāi
sì sài
jǐ sāi
pǐ sāi
tián sè
péng sāi
rù sāi
dù sè
⒈ 闭塞；堵住。
引汉班固《白虎通·乡射》：“春气微弱，恐物有窒塞不能自达者。”
《朱子语类》卷三三：“且如读书，每思索不通处，则翻来覆去，倒横直竪，处处窒塞。”
明王守仁《传习录》卷下：“心之理无穷尽，原是一个渊；只为私慾窒塞，则渊之本体失了。”
叶圣陶《倪焕之》一：“一阵猛风像一只巨大无比的手掌，把他的头面身体重重地压抑，呼吸都窒塞了。”
阻塞不通。
如：「民众随意丢弃垃圾，导致下水道窒塞不通。」
窒zhì（动）〈书〉阻塞；不通：～碍｜～息。
塞读音：sāi,sài,sè[ sāi ]1. 堵，填满空隙：堵塞漏洞。塞尺。塞规。
2. 堵住器物口的东西：活塞。塞子。