tíng sāi
shǒu sāi
tián sè
kǎn sāi
dī sāi
biān sāi
lǎn sāi
yōng sāi
qián sāi
qī sāi
chǎn sāi
yú sāi
xióng sāi
wù sāi
lún sāi
dǐ sāi
hè sāi
hàn sāi
héng sāi
jué sāi
hú sāi
liáo sāi
fān sāi
qǐ sāi
xiáo sāi
kuī sāi
bì sāi
mò sāi
ěr sai
pì sāi
kāi sāi
cè sāi
xǐ sāi
táng sāi
jiǎn sāi
yīn sè
pì sāi
sǔn sāi
gǎi sāi
yīn sāi
yuān sāi
yì sāi
è sāi
jiǔ sāi
chì sāi
fù sāi
dīng sāi
wā sāi
qǔ sāi
lǒng sāi
hú sāi
bǎo sāi
huó sāi
jiāng sāi
yǎn sāi
táng sāi
hé sāi
chū sài
hán sāi
shǎn sāi
zǐ sāi
hé sāi
pāi sāi
lù sāi
hé sāi
qióng sāi
xiǎn sāi
xīn sāi
yā sāi
fèn sāi
duàn sāi
chái sāi
tún sāi
jǔ sāi
pù sāi
yǔ sè
yì sāi
gěng sè
yù sāi
è sāi
yōng sè
pǐ sāi
sì sài
shuān sè
zhì sāi
gū sāi
zǔ sè
fáng sāi
bó sāi
jiā sāi
qì sāi
mì sāi
gāng sāi
chēng sāi
biān sài
sī sāi
yū sè
pú sāi
fēn sāi
liǔ sāi
è sāi
ài sāi
gé sāi
dào sāi
dǎo sāi
chǎn sāi
hūn sāi
hàn sài
jué sāi
gěng sāi
diàn sāi
zhāng sāi
dī sāi
dá sāi
hūn sāi
xīn sāi
jù sāi
chù sāi
ài sāi
bìng sāi
huāng sāi
shù sāi
chōng sāi
bì sāi
xī sài
fàn sāi
jǐ sāi
lóng sāi
píng sāi
kuǎn sāi
gé sāi
zhèn sāi
máo sè
qǐ sāi
huì sāi
fú sāi
táo sāi
wù sāi
gē sāi
àn sāi
miǎn sāi
yì sāi
pǐ sāi
qú sāi
gù sāi
chuān sāi
yào sài
péng sāi
yíng sāi
chàng sāi
zhēn sāi
lù sāi
gěng sè
qiú sāi
è sāi
jué sāi
hù sāi
cè sāi
qín sài
chéng sāi
lái sè
mí sāi
xiǎn sāi
jiǎo sāi
yù sāi
yān sāi
bǎo sāi
chōng sè
jī sāi
dù sè
chàng sāi
bì sè
bào sāi
jìn sāi
rù sāi
jí sāi
bì sè
chēng sāi
táng sè
bīn sāi
dǔ sè
xiàn sāi
zhūn sāi
gù sāi
hóng sāi
è sāi
fù sāi
è sāi
rú sāi
yē sāi
qīng sāi
gé sāi
bī sāi
hàn sāi
guān sài
gù sāi
bǐ sāi
bī sāi
hǎi sāi
chuān sāi
jù sāi
qián sāi
⒈ 郁结，阻滞不通。
引宋史堪《史载之方·为医总论》：“故善为医者，一病之生，必先考其根源……忽隔絶痞塞不通，忽空虚微弱失守，可针可灸，可下可汗。”
《医宗金鉴·张仲景＜伤寒论·太阳病上＞》“利下不止，心下痞硬”集注引喻昌曰：“痞硬者，正虚邪实，中成滞碍，痞塞而不通也。”
痞pǐ(1)（名）痞块；中医指腹腔内可以摸得到的硬块。(2)（名）恶棍；流氓。
塞读音：sāi,sài,sè[ sāi ]1. 堵，填满空隙：堵塞漏洞。塞尺。塞规。
2. 堵住器物口的东西：活塞。塞子。