dùn bèi
dùn qì
dùn jiāng
dùn shuō
dùn lù
dùn rèn
dùn gǔ
dùn xiǔ
dùn shí
dùn chí
dùn jìn
dùn tuō
dùn jiào
dùn dǎng
dùn rù
dùn wò
dùn è
dùn shè
dùn qǔ
dùn lì
dùn pǐ
dùn pú
dùn kè
dùn tā
dùn rǔ
dùn jì
dùn dāo
dùn cì
dùn zú
dùn fàn
dùn hàn
dùn kùn
dùn hùn
dùn jūn
dùn zhuàng
dùn jí
dùn zhì
dùn lún
dùn bì
dùn guān
dùn duàn
dùn fáng
dùn fǎ
dùn xiāo
dùn bì
dùn bīng
dùn shuāi
dùn liú
dùn bì
dùn shǒu
dùn wěi
dùn yǔ
dùn wǎng
dùn xùn
dùn jiě
dùn bó
dùn yān
dùn qì
dùn jù
dùn fú
dùn fú
dùn yīng
dùn yáng
dùn cuò
dùn léi
dùn le
dùn sù
dùn luò
dùn cuò
dùn rán
dùn wán
dùn cuì
dùn kāi
dùn yè
dùn chuǎn
dùn zhōu
dùn dì
dùn rǎo
dùn hàn
dùn jiǎo
dùn zuó
dùn jī
dùn kuī
dùn bǐ
dùn jiàn
dùn liè
dùn shēn
dùn zǔ
dùn lǚ
dùn xiē
dùn bǎo
dùn jiē
dùn sǎng
dùn fàng
dùn huō
dùn hé
dùn è
dùn pāi
dùn jǐ
dùn chí
dùn mèi
dùn yǔ
dùn mén
dùn kōng
dùn kǒu
dùn zú
dùn cuì
dùn lǎo
dùn fèi
dùn duàn
dùn chǔ
dùn hào
dùn jiǎ
dùn yì
dùn zhù
dùn gōng
dùn jué
dùn è
dùn bǎo
dùn dùn
dùn jué
dùn zhèng
dùn pèi
dùn dòu
dùn mù
dùn ěr
dùn hū
dùn xià
dùn jì
dùn duàn
dùn yòng
dùn diē
dùn wù
dùn piě
dùn zhěng
dùn dì
dùn duó
⒈ 犹仆倒。
引唐玄奘《大唐西域记·乌仗那国》：“时王闻已，悲号顿躄，久而醒悟，命驾驰赴。”
1.稍停：他～了一下，又接着往下说。
2.书法上指用力使笔着纸而暂不移动：一横的两头都要～一～。
3.（头）叩地；（脚）跺地：～首。～足。
4.处理；安置：整～。安～。
5.立刻；忽然：～然。～悟。～生邪念。
6.用于吃饭、斥责、劝说、打骂等行为的次数：一天三～饭。被他说了一～。
7.姓。
8.疲乏：困～。劳～。
躄读音：bì躄bì(1)（动）〈书〉仆倒。 (2)（动）〈书〉腿瘸。