gēn qián
gēn jiū
gēn jī
gēn zhǒng
gēn dùn
gēn bèi
gēn yóu
gēn shì
gēn jīng
gēn yuán
gēn pǔ
gēn kuí
gēn gǎn
gēn xū
gēn yáo
gēn dì
gēn màn
gēn yè
gēn xíng
gēn mén
gēn qì
gēn jiao
gēn qì
gēn dì
gēn niè
gēn bō
gēn yuán
gēn zhuī
gēn shēng
gēn chē
gēn chā
gēn suǒ
gēn zhū
gēn zǔ
gēn mù
gēn máo
gēn wéi
gēn dǐ
gēn yuán
gēn sì
gēn wǎn
gēn dì
gēn yuán
gēn miáo
gēn jù
gēn liú
gēn běn
gēn jī
gēn suí
gēn gāi
gēn zhuō
gēn zhí
gēn tǐ
gēn shuǐ
gēn gé
gēn gāi
gēn yuán
gēn xīn
gēn jì
gēn dǐ
gēn cí
gēn bǔ
gēn xì
gēn shuā
gēn cī
gēn bàn
gēn qióng
gēn gàn
gēn yá
gēn yǐn
gēn hào
gēn tǒng
gēn wèn
gēn ná
gēn zhì
gēn xià
gēn wō
gēn bàn
gēn jí
gēn zi
gēn gù
gēn zhèng
gēn jiǔ
gēn jié
gēn shí
gēn yīn
gēn kuò
gēn chén
gēn shú
gēn jù
gēn sù
gēn bù
gēn fà
gēn xù
gēn bá
gēn kān
gēn xìng
gēn zhe
gēn yá
gēn sà
gēn pí
gēn diāo
gēn chú
gēn gù
gēn gōu
gēn lì
gēn ér
gēn duān
gēn jué
gēn yá
gēn jī
gēn yè
gēn tóu
gēn méng
gēn hé
gēn yuàn
gēn máo
gēn mó
gēn hù
zhào méng
biān méng
pín méng
zī méng
wèi méng
fù méng
qū méng
chāo méng
guǎ méng
gēn méng
jìn méng
yí méng
luàn méng
fú méng
rén méng
yú méng
lí méng
zì méng
qún méng
gōu méng
jiàn méng
gōu méng
jiā méng
fáng méng
lǜ méng
méng méng
rǎn méng
jiān méng
nì méng
mài méng
fú méng
jiàn méng
zuì méng
xié méng
bīn méng
shù méng
qǐ méng
zhòng méng
cāng méng
lí méng
xiōng méng
liáng méng
kāi méng
liú méng
⒈ 根芽，幼苗。
引宋李觏《萍》诗：“泥滓根萌浅，风波性质轻。”
宋李纲《雷阳与吴元中书》：“犹育孩稚以为成人，养根萌以为成材。”
⒉ 比喻事物的萌始。
引李大钊《土地与农民》：“此种土地阶级制的根萌，后来流衍而为庄田制。”
根gēn(1)（名）本义：（～儿）高等植物的营养器官；分直根和须根两大类。根能够把植物固定在土地上；吸收土壤里的水分和溶解在水中的养分；有的根还能贮藏养料。(2)（名）比喻子孙后代。(3)（名）方根的简称。(4)（名）代数方程的解。(5)（名）化学上指带电的基：氨～｜硫酸～。(6)（名）（～儿）物体的下部或某部分和其他东西连着的地方：耳～｜舌～｜墙～｜～基｜～底。(7)（名）（～儿）事物的本原；人的出身底细：祸～｜刨～问底｜我们是老街坊；彼此都知～知底。(8)（副）根本地；彻底：～究｜～治｜～绝。(9)（名）依据；作为根本：～据｜无～之谈。(10)（～儿）（量）用于细长的东西：两～筷子｜一～无缝钢管。
萌读音：méng萌méng（动）萌芽：故态复～。萌méng古同“氓”（méng）。