shǔ gū
shǔ bù
shǔ miáo
shǔ lòu
shǔ pú
shǔ xī
shǔ dǎn
shǔ zhā
shǔ yù
shǔ fù
shǔ pǔ
shǔ jì
shǔ mǎng
shǔ fú
shǔ gān
shǔ rǔ
shǔ háo
shǔ mǔ
shǔ hào
shǔ là
shǔ cuàn
shǔ dào
shǔ lí
shǔ yǎn
shǔ wěi
shǔ sī
shǔ láng
shǔ biāo
shǔ qì
shǔ bù
shǔ yá
shǔ hài
shǔ dòng
shǔ xiāng
shǔ xué
shǔ huáng
shǔ rǎng
shǔ mù
shǔ nián
shǔ jìng
shǔ huò
shǔ jiǔ
shǔ jiāo
shǔ yì
shǔ hǔ
shǔ dùn
shǔ yāo
shǔ què
shǔ jì
shǔ lǐ
shǔ qū
shǔ tōu
shǔ nián
shǔ shì
shǔ fǎ
shǔ dǎng
shǔ dǐ
shǔ xī
shǔ dùn
shǔ bèi
shǔ ěr
shǔ qiè
shǔ hài
shǔ shǐ
shǔ chái
shǔ zǐ
shǔ zéi
shè láng
bái láng
xīng láng
gōng láng
hóng láng
dì láng
qí láng
fēng láng
sè láng
dú láng
hú láng
liáo láng
wū láng
chái láng
fēng láng
qīng láng
è láng
tiáo láng
yǐn láng
ā láng
tiān láng
shǔ láng
chái láng
hǔ láng
cāng láng
xiāo láng
tān láng
⒈ 即鼬。俗称黄鼠狼。
引《广雅·释兽》：“鼠狼，鼬。”
王念孙疏证：“鼬善捕鼠，故有鼠狼之名……今俗通呼黄鼠狼， 顺天人呼之黄鼬，好夜中食人鸡。人捕取之，以其尾毛为笔。”
《艺文类聚》卷九五引《广志》：“黄鼠在田野间为羣，害穀麦，凡善走，把不得，惟鼠狼能得之。”
明李时珍《本草纲目·兽三·黄鼠》：“黄鼠出太原大同，延绥及沙漠诸地皆有之……最畏鼠狼，能入穴衔出也。”
清和邦额《夜谭随录·鼠狼》：“一人仆，餘惊走，悉入壁洞。仆者滚地唧唧，随化为鼠狼而逝。”
鼠shǔ（名）哺乳动物的一科；通称老鼠；有的地区叫耗子。
狼读音：láng狼láng（名）哺乳动物；形状和狗相似；昼伏夜出；性情残忍而贪婪；伤害人畜；对畜牧业有害处。