zhuàn zàn
jiē zàn
fěng zàn
shǎng zàn
bì zàn
kuāng zàn
zì zàn
zhù zàn
qiān zàn
rán zàn
chēng zàn
jiǎng zàn
jiǎng zàn
mì zàn
tí zàn
tuī zàn
tè zàn
lùn zàn
jiāo zàn
cān zàn
kuā zàn
āi zàn
bāo zàn
pí zàn
yì zàn
tú zàn
bīn zàn
miù zàn
tàn zàn
jiǔ zàn
sòng zàn
kāi zàn
guāng zàn
bài zàn
zhǔ zàn
jiā zàn
fú zàn
yǎng zàn
bīn zàn
yǒng zàn
fū zàn
xuě zàn
yōu zàn
wáng zàn
píng zàn
míng zàn
huà zàn
hóng zàn
móu zàn
zhēn zàn
miù zàn
bìn zàn
jīng zàn
mò zàn
jī zàn
biáo zàn
yì zàn
quàn zàn
fǔ zàn
xiāng zàn
liǎn zàn
jiǎng zàn
biàn zàn
qīn zàn
⒈ 相礼；赞礼。
引《后汉书·百官志二》“治礼郎四十七人” 刘昭注引《东观书》：“主斋祠儐赞九宾。”
⒉ 婚礼中的赞礼者。
引唐高彦休《唐阙史·许道敏同年》：“俄有张希復员外结婚于丞相奇章公之门，亲迎之夕，辟道敏为儐赞。”
傧bīn(1)（名）〔傧相〕古代称接引宾客的人；也指赞礼的人。(2)（名）〔傧相〕旧时举行婚礼时陪伴新娘的人。
赞读音：zàn赞zàn(1)（动）帮助：～助。(2)（动）称赞：～许。(3)（名）旧时的一种文体；内容是称赞人物的：像～。