fàn yǔ
fàn chéng
fàn lǚ
fàn xí
fàn mì
fàn guǐ
fàn bài
fàn shēng
fàn huā
fàn lún
fàn yán
fàn guǎn
fàn shì
fàn xíng
fàn shān
fàn zhòu
fàn dì
fàn bù
fàn diàn
fàn yīn
fàn yún
fàn xiǎng
fàn tǎ
fàn cè
fàn xué
fàn jìng
fàn fàn
fàn dào
fàn zhì
fàn táng
fàn shù
fàn bèi
fàn lín
fàn sēng
fàn xiāng
fàn shì
fàn shì
fàn líng
fàn zì
fàn zhòng
fàn jiè
fàn zhòu
fàn běn
fàn tǔ
fàn mén
fàn xiè
fàn qìng
fàn sòng
fàn lè
fàn xiàng
fàn cè
fàn kè
fàn tǎ
fàn fāng
fàn gé
fàn shì
fàn sǎo
fàn lóu
fàn wáng
fàn jiào
fàn jì
fàn huáng
fàn yǔ
fàn gōng
fàn xīn
fàn shì
fàn jì
fàn chàng
fàn fāng
fàn jū
fàn shén
fàn wén
fàn yán
fàn biǎo
fàn róng
fàn sú
fàn tiān
fàn jiā
fàn yì
fàn shì
fàn cè
fàn fú
fàn jīn
fàn jiā
fàn shū
fàn jīng
fàn nà
fàn xiāng
fàn zhōng
fàn fǎ
fàn jì
fàn jiá
fàn chà
fàn zhì
jiā xiǎng
jí xiǎng
kōng xiǎng
zuò xiǎng
hū xiǎng
shān xiǎng
chí xiǎng
pào xiǎng
xì xiǎng
fāng xiǎng
fàn xiǎng
juàn xiǎng
dùn xiǎng
fán xiǎng
pèng xiǎng
shuò xiǎng
hú xiǎng
chóng xiǎng
xī xiǎng
gǔ xiǎng
fēi xiǎng
jī xiǎng
lì xiǎng
jù xiǎng
wén xiǎng
tān xiǎng
zhuī xiǎng
gē xiǎng
miào xiǎng
shuāng xiǎng
gǔ xiǎng
sì xiǎng
bēi xiǎng
hōng xiǎng
bàn xiǎng
jì xiǎng
chén xiǎng
tuí xiǎng
jí xiǎng
bào xiǎng
yú xiǎng
shī xiǎng
huí xiǎng
qīng xiǎng
jiāo xiǎng
cuì xiǎng
zhēn xiǎng
duàn xiǎng
fán xiǎng
qiè xiǎng
guài xiǎng
xuān xiǎng
bǎi xiǎng
qí xiǎng
yīn xiǎng
gēng xiǎng
zhèn xiǎng
míng xiǎng
jiē xiǎng
kēng xiǎng
fēng xiǎng
xī xiǎng
qióng xiǎng
tuí xiǎng
xíng xiǎng
yǐng xiǎng
liú xiǎng
bì xiǎng
jiāo xiǎng
yín xiǎng
léi xiǎng
zhà xiǎng
xiāo xiǎng
shēng xiǎng
fǎn xiǎng
guǎn xiǎng
tóng xiǎng
jìng xiǎng
xī xiǎng
yìng xiǎng
fú xiǎng
nuò xiǎng
lì xiǎng
fàn xiǎng
āi xiǎng
⒈ 念佛诵经之声。
引南朝梁元帝《梁安寺刹下铭》：“宵长梵响，风远钟传。仙衣有拂，灵刹无边。”
北周庾信《和从驾登云居寺塔》：“隔岭鐘声度，中天梵响来。”
宋欧阳修《宿广化寺》诗：“樵歌杂梵响，共向松林归。”
梵fàn（名）梵语“梵摩”的省称；意思是清静；常指关于佛教的：～宫｜～刹。
响读音：xiǎng响(1)本义：（名）回声。～应｜影～。(2)（动）发出声音：铃声～了。(3)（动）使发出声音：～枪｜～锣。(4)（形）响亮：号声真～。(5)（名）声音：声～｜～动。