jiàn yú
jiàn zǐ
jiàn chuāng
jiàn dào
jiàn duān
jiàn fú
jiàn qí
jiàn bù
jiàn lóu
jiàn zú
jiàn gàn
jiàn yī
jiàn ǎo
jiàn shuǐ
jiàn zhú
jiàn yǔ
jiàn tóu
jiàn zhuó
jiàn guā
jiàn hú
jiàn xián
jiàn chá
jiàn sǔn
jiàn kuò
jiàn jú
jiàn hú
jiàn miáo
jiàn jué
jiàn bǎ
jiàn kè
jiàn gàn
jiàn jìng
jiàn kuò
jiàn méng
jiàn fáng
jiàn zhū
jiàn dī
jiàn shì
jiàn duǒ
jiàn shū
jiàn jīn
jiàn tǒng
jiàn tǒng
jiàn fēng
jiàn gān
jiàn jiǎo
jiàn jī
jiàn shǐ
jiàn cā
jiàn gǎn
jiàn gǎo
jiàn chóu
jiàn lòu
jiàn zhāng
jiàn shǒu
jiàn ruò
jiàn fú
jiàn yáo
⒈ 即箬竹。秆匀细而节长，中空极小，可以制筷。叶片宽大，可以裹粽和制船篷。 《太平御览》卷七〇四引《郭文举别传》：“文举，河内人也。説者以荆南为荆州耳，然乌程县今在湖州，与荆州相去甚远，县南五十步有箬溪，夹溪悉生箭箬。’”参见“箬竹”。
引怀帝未济江。至餘杭市卖箭箬，易盐米。”
宋胡仔《苕溪渔隐丛话后集·楚汉魏六朝上》：“《艺苑雌黄》云：‘ 张景阳《七命》云：“乃有荆南乌程，豫北竹叶。”
箭jiàn（名）古代兵器；长约二、三尺的细杆装上尖头；杆的末梢附有羽毛；搭在弓弩上发射。
箬读音：ruò箬ruò(1)（名）箬竹；竹的一种；茎高三四尺；叶子宽而大；叶可编制器物或竹笠。(2)（名）箬竹的叶子。