wǔ bǐng
wǔ huáng
wǔ fēng
wǔ shì
wǔ mǐn
wǔ xiàng
wǔ sù
wǔ dān
wǔ liè
wǔ jù
wǔ xiù
wǔ shè
wǔ bèi
wǔ chōng
wǔ yì
wǔ chén
wǔ yì
wǔ biàn
wǔ dǎ
wǔ shī
wǔ jì
wǔ lì
wǔ guān
wǔ mèi
wǔ yǎn
wǔ shì
wǔ shù
wǔ yì
wǔ xiá
wǔ shāng
wǔ shèng
wǔ mǎn
wǔ jìng
wǔ zhāo
wǔ shén
wǔ zhí
wǔ gàn
wǔ kǎo
wǔ gàn
wǔ kē
wǔ qí
wǔ miào
wǔ shì
wǔ dān
wǔ jiè
wǔ lè
wǔ cái
wǔ hàn
wǔ měng
wǔ wèi
wǔ zhèng
wǔ lüè
wǔ jiàng
wǔ jiàn
wǔ lín
wǔ jié
wǔ gōng
wǔ jiào
wǔ wēi
wǔ rén
wǔ pò
wǔ duàn
wǔ lì
wǔ qì
wǔ luò
wǔ háng
wǔ qì
wǔ zhuāng
wǔ xiào
wǔ lǚ
wǔ bù
wǔ láo
wǔ yùn
wǔ kè
wǔ yì
wǔ yòng
wǔ shēng
wǔ lù
wǔ nù
wǔ yì
wǔ ruì
wǔ fū
wǔ cái
wǔ hàn
wǔ chē
wǔ yìn
wǔ lì
wǔ kù
wǔ jù
wǔ guǎn
wǔ gōng
wǔ tái
wǔ jìn
wǔ chéng
wǔ bù
wǔ jǔ
wǔ bēn
wǔ zhí
wǔ jǐng
wǔ pí
wǔ guān
wǔ hòu
wǔ chēng
wǔ jiē
wǔ jiè
wǔ yì
wǔ chǎng
wǔ gōng
wǔ shǒu
wǔ jiān
wǔ jūn
wǔ wěi
wǔ luó
wǔ fēng
wǔ jīng
jìn měng
fú měng
jùn měng
zhì měng
quán měng
huī měng
kuān měng
zhuàng měng
cū měng
zhào měng
cán měng
xiōng měng
shū měng
yǒng měng
jiāo měng
qīng měng
wēi měng
cū měng
chì měng
léi měng
wǔ měng
jìn měng
ào měng
níng měng
sì měng
shēng měng
xùn měng
yán měng
nào měng
zào měng
jīng měng
gēng měng
xióng měng
gāng měng
yì měng
xiāo měng
fú měng
yú měng
fā měng
jiǎo měng
zhēng měng
xiāo měng
bào měng
qiáo měng
háo měng
勇猛。
指勇猛的人。
⒈ 勇猛。
引《后汉书·孝安帝纪》：“举武猛堪将帅者各五人。”
南朝齐王融《三月三日曲水诗序》：“彯摇武猛，扛鼎揭旗之士。”
《天雨花》第九回：“老左十分武猛，不要杀他不得，反吃大亏。”
⒉ 指勇猛的人。
引汉王符《潜夫论·考绩》：“及选茂才、孝廉、贤良方正、惇朴、有道、明经、宽博、武猛、治剧，此皆名自命而号自定，羣臣所当尽情竭虑，称君詔也。”
《后汉书·孝桓帝纪》：“詔举武猛，三公各二人，卿、校各一人。”
《资治通鉴·汉顺帝永和三年》：“詔书使我选武猛，不使我选清高。”
1.关于军事或技击的，与“文”相对：武装。武器。武警。武林。武坛。武生。武旦。武丑。武净。武举。
2.勇猛，猛烈：英武。威武。武断。武士。武夫。
3.半步，泛指脚步：步武。踵武。行（xíng ）不数武。
4.姓。
猛读音：měng猛měng(1)（副）猛烈：勇～｜突飞～进。(2)（副）忽然；突然：～然｜～地站了起来。(3)（副）力气集中地使出来：～着劲儿干。