lǒng zhào
lǒng zhào
lóng zhú
lóng yù
lóng mén
lóng ā
lóng xián
lóng lì
lóng bàn
lǒng gài
lóng ròu
lóng xié
lóng chā
lóng qǔ
lóng tóng
lóng gǔ
lóng dòng
lóng jīn
lóng qín
lóng xián
lóng zui
lóng cōng
lóng fān
lóng tou
lóng zhì
lóng qiè
lóng niǎn
lóng zǒng
lóng dōng
lóng zhú
lóng tuò
lóng luò
lóng gōu
lóng quān
lóng kǎn
lóng sōng
lóng fán
lóng lú
lóng zǒng
lóng dēng
lóng nú
lóng xiá
lóng guān
lóng tì
lóng kuò
lóng jiē
lóng bǐng
lóng tuō
lóng guàn
lóng é
lóng tóng
lóng niǎo
lóng qún
lóng zhí
lǒng tǒng
lóng méng
lóng xùn
lǒng zi
lóng méi
lóng hé
lóng shā
lóng yīng
lóng bù
lóng zhì
lóng lóng
lóng xiù
lóng luó
lóng fāng
lóng zhàng
lóng biān
lóng huǒ
lóng cóng
lóng jù
lǒng luò
lóng jià
lóng huàn
⒈ 亦作“笼铜”。鼓声。
引唐沉佺期《则天门赦改年》诗：“笼僮上西鼓，振迅广阳鸡。”
唐柳宗元《寄韦珩》诗：“飢行夜坐设方略，笼铜枹鼓手所操。”
1. 用竹篾、木条编成的盛物器或罩物器：灯笼。熏笼。
2. 用竹篾、木条或金属丝等编插而成的养鸟或虫的器具：鸡笼。鸟笼。蝈蝈笼。
3. 旧时囚禁犯人的东西：囚笼。牢笼。
4. 用竹木或金属材料制成的有盖的蒸东西器具：笼屉。蒸笼。
5. 泛指包络之物：笼头。
僮读音：tóng,zhuàng[ tóng ]1. 封建时代受奴役的未成年人：书僮。僮仆。
2. 古同“童”。