qiān yuán
qiān huáng
qiān màn
qiān rě
qiān liè
qiān lěng
qiān shè
qiān mèng
qiān sī
qiān lǜ
qiān bàn
qiān wǎng
qiān lì
qiān shí
qiān sú
qiān zhì
qiān gù
qiān lǎn
qiān hé
qiān zhì
qiān wù
qiān jiù
qiān mián
qiān niú
qiān qíng
qiān tóu
qiān bān
qiān pò
qiān niǔ
qiān zhí
qiān dài
qiān yú
qiān jīn
qiān liàn
qiān bǔ
qiān yì
qiān fèi
qiān hún
qiān yòu
qiān tuō
qiān lā
qiān bǐ
qiān yì
qiān zhǎng
qiān bēi
qiān jū
qiān wén
qiān niàn
qiān luán
qiān zhuài
qiān jū
qiān guà
qiān liú
qiān xiàn
qiān rǎn
qiān zhì
qiān chí
qiān chán
qiān duàn
qiān shù
qiān pān
qiān cuō
qiān tǐng
qiān yè
qiān zhuō
qiān chóu
qiān jì
qiān guà
qiān fù
qiān chè
qiān zòng
qiān dài
qiān wèi
qiān yǐn
qiān máng
qiān bǎn
qiān zhì
qiān yín
qiān xì
qiān zhuì
qiān yī
qiān yáng
qiān cháng
qiān fǎng
qiān wǎn
qiān lí
qiān zhì
qiān wèi
qiān yán
qiān mù
qiān chě
qiān gōu
qiān zá
qiān xié
qiān rǎo
qiān wǎn
qiān guà
qiān cóng
qiān shuài
qiān chuán
qiān dùn
qiān shang
qiān páng
qiān lián
qiān jí
qiān yíng
qiān lěi
qiān qiǎng
qiān shì
qiān yán
qiān hóng
qiān xīn
qiān zhǒu
qiān záo
qiān lǜ
qiān lián
qiān jí
qiān miǎn
qiān zhāi
qiān fù
qiān kè
qiān màn
qiān gōng
qiān xiàn
qiān bì
qiān xù
qiān dòng
qiān jī
qiān lù
qiān chē
qiān zǐ
gāo yáng
fēng yáng
háo yáng
jiāo yáng
sāng yáng
fén yáng
fén yáng
zhì yáng
cháng yáng
lóng yáng
fāng yáng
shāng yáng
xī yáng
xiáng yáng
xì yáng
jié yáng
rǎng yáng
diāo yáng
tóng yáng
qiāng yáng
líng yáng
qíng yáng
wáng yáng
qiú yáng
yuán yáng
qí yáng
hán yáng
tāng yáng
zhàn yáng
zhèng yáng
chāng yáng
kū yáng
qiān yáng
cài yáng
bó yáng
tóu yáng
gōng yáng
yán yáng
mù yáng
shí yáng
shān yáng
làn yáng
bēn yáng
wàng yáng
gōng yáng
lán yáng
huái yáng
chǎn yáng
wú yáng
hú yáng
huǒ yáng
míng yáng
fàng yáng
mián yáng
yán yáng
yìn yáng
tuó yáng
qiàn yáng
yān yáng
jià yáng
qí yáng
xiāng yáng
diào yáng
fēng yáng
pán yáng
jiàn yáng
zāng yáng
máng yáng
zhuàng yáng
tú yáng
mián yáng
jīn yáng
qián yáng
chù yáng
mián yáng
fén yáng
líng yáng
yù yáng
lí yáng
jí yáng
wǔ yáng
qū yáng
niú yáng
quǎn yáng
shàng yáng
qīng yáng
tóu yáng
gǎn yáng
xiāo yáng
《史记•宋微子世家》：“周武王克殷，微子乃持其祭器造于军门，肉袒面缚，左牵羊，右把茅，膝行而前以告。于是武王及释微子，复其位如故。”后以“牵羊”、“牵羊(好工具.)肉袒”、“牵羊把茅”表示降服或用为降服的典故。
⒈ 后以“牵羊”、“牵羊肉袒”、“牵羊把茅”表示降服或用为降服的典故。
引《史记·宋微子世家》：“周武王克殷，微子乃持其祭器造於军门，肉袒面缚，左牵羊，右把茅，膝行而前以告。於是武王及释微子，復其位如故。”
《资治通鉴·后唐庄宗同光三年》：“蜀主白衣、衔璧、牵羊，草绳縈首，百官衰絰、徒跣、舆櫬，号哭俟命。”
清吴伟业《读史杂感》诗之八：“已设牵羊礼，难为刑马心。”
李一《荆宜施鹤光复记》：“与其作牵羊肉袒之断头将军，何如以败卒残兵而背城一战。”
章炳麟《驳康有为论革命书》：“尽顺天城之中，无不牵羊把茅，甘为贰臣者。若其不事异姓，躬自引决，縉绅之士，殆无一人焉。”
牵qiān(1)（动）拉（人或牲口）：～手｜～着牛。(2)（动）牵涉：～连｜～制。
羊读音：yáng,xiáng[ yáng ]1. 哺乳动物，反刍类，一般头上有一对角，品种很多：绵羊。黄羊。羚羊。羊羔。羊毫。羊肠线。羊肠小道。
2. 姓。