fàn gǔ
fǔ gǔ
xíng gǔ
chuí gǔ
hé gǔ
fàng gǔ
tóng gǔ
fù gǔ
wǎ gǔ
huǒ gǔ
bǎn gǔ
gāo gǔ
tǔ gǔ
yá gǔ
shuò gǔ
xiǎo gǔ
gāo gǔ
dà gǔ
qǐ gǔ
hé gǔ
shā gǔ
qú gǔ
yú gǔ
cháng gǔ
jīn gǔ
tuó gǔ
xiàn gǔ
yán gǔ
jī gǔ
mù gǔ
pí gǔ
cháo gǔ
kuí gǔ
jīng gǔ
jīng gǔ
tí gǔ
yǎn gǔ
kuà gǔ
xiāo gǔ
dōng gǔ
qiáo gǔ
jǐng gǔ
shí gǔ
gē gǔ
gāng gǔ
bèng gǔ
cāo gǔ
bù gǔ
dǎo gu
kāi gǔ
wù gǔ
jìn gǔ
chá gǔ
hé gǔ
hòu gǔ
gāo gǔ
mán gǔ
jiù gǔ
zhuàn gǔ
míng gǔ
dié gǔ
zhōu gǔ
jìn gǔ
biān gǔ
zhōng gǔ
gāo gǔ
hú gǔ
wǔ gǔ
yì gǔ
qiáo gǔ
léi gǔ
pán gǔ
tiān gǔ
tōng gǔ
táo gǔ
yà gǔ
chuàn gǔ
wán gǔ
chéng gǔ
xuán gǔ
wā gǔ
pí gǔ
gòng gǔ
liàng gǔ
jié gǔ
dān gǔ
cào gǔ
jìn gǔ
yú gǔ
luó gǔ
bēn gǔ
jí gǔ
jià gǔ
bù gǔ
zhēng gǔ
tiě gǔ
gāng gǔ
yú gǔ
mán gǔ
xī gǔ
yún gǔ
lòu gǔ
yà gǔ
qí gǔ
jiè gǔ
jiàn gǔ
gá gǔ
piāo gǔ
huáng gǔ
bāng gǔ
xìn gǔ
huā gǔ
diǎn gǔ
jié gǔ
luó gǔ
táo gǔ
èr gǔ
shòu gǔ
lián gǔ
lù gǔ
fǔ gǔ
yāo gǔ
wò gǔ
dān gǔ
huà gǔ
yī gǔ
jiǎng gǔ
yíng gǔ
fú gǔ
zhàng gǔ
sān gǔ
kǎn gǔ
yáo gǔ
chén gǔ
shū gǔ
shǒu gǔ
yǎ gǔ
fú gǔ
líng gǔ
biān gǔ
dié gǔ
chuí gǔ
nuó gǔ
yán gǔ
huì gǔ
fá gǔ
dǎ gǔ
là gǔ
sàn gǔ
dá gǔ
shǔ gǔ
xìn gǔ
qí gǔ
gōng gǔ
bū gǔ
yá gǔ
lìng gǔ
jīn gǔ
chuán gǔ
zhuā gǔ
jīng gǔ
léi gǔ
bào gǔ
gāi gǔ
tīng gǔ
lóu gǔ
fén gǔ
tuó gǔ
cháo gǔ
jiàn gǔ
wěi gǔ
jiā gǔ
yà gǔ
fēng gǔ
jūn gǔ
yāng gǔ
ěr gǔ
jiào gǔ
chān gǔ
náo gǔ
liù gǔ
fǎ gǔ
shè gǔ
yùn gǔ
gēng gǔ
fā gǔ
táng gǔ
hé gǔ
⒈ 古乐器。形制为用木柱从鼓中穿过，使之竖立，柱下有四足。又称建鼓。
引《礼记·明堂位》：“夏后氏之鼓足， 殷楹鼓， 周县鼓。”
郑玄注：“楹谓之柱，贯中上出也。”
《隋书·音乐志》：“建鼓， 夏后氏加四足，谓之足鼓。 殷人柱贯之，谓之楹鼓。”
清孔尚任《桃花扇·哄丁》：“楹鼓逢逢将曙天，诸生接武杏坛前。”
楹yíng（名）堂屋前部的柱子：～联｜有屋三～。
鼓读音：gǔ鼓gǔ(1)（名）（～儿）打击乐器；多为圆桶形或扁圆形；中间空；一面或两面蒙着皮革：铜～｜手～｜大～｜花～。(2)（名）形状、声音、作用像鼓的：石～｜蛙～｜耳～。(3)（动）使某些乐器或东西发出声音；敲：～琴｜～掌。(4)（动）用风箱等扇（风）：～风。(5)（动）发动；振奋：～动｜～励｜～舞｜～起勇气｜～足干劲。(6)（动）凸起；涨大：他～着嘴半天没出声｜口袋装得～～的。