qí gǔ
bèng gǔ
shā gǔ
fù gǔ
yún gǔ
yú gǔ
sān gǔ
yú gǔ
jiàn gǔ
jié gǔ
yú gǔ
bù gǔ
gá gǔ
xiāo gǔ
dōng gǔ
gēng gǔ
dǎo gu
gāo gǔ
biān gǔ
qiáo gǔ
fàng gǔ
pán gǔ
táng gǔ
tiān gǔ
zhuàn gǔ
biān gǔ
yī gǔ
fǎ gǔ
yǎn gǔ
kǎn gǔ
là gǔ
yùn gǔ
fǔ gǔ
zhuā gǔ
ěr gǔ
lìng gǔ
gòng gǔ
shǔ gǔ
mù gǔ
jiào gǔ
sàn gǔ
chuí gǔ
gāo gǔ
fàn gǔ
cháng gǔ
qú gǔ
lián gǔ
yà gǔ
yāo gǔ
jiàn gǔ
líng gǔ
huáng gǔ
fēng gǔ
yà gǔ
xī gǔ
shè gǔ
tōng gǔ
liù gǔ
liàng gǔ
jī gǔ
jīng gǔ
dié gǔ
mán gǔ
dǎ gǔ
chuí gǔ
xìn gǔ
gōng gǔ
yà gǔ
xiǎo gǔ
bāng gǔ
lù gǔ
huà gǔ
jié gǔ
wǔ gǔ
tóng gǔ
xíng gǔ
piāo gǔ
zhōu gǔ
bǎn gǔ
jiè gǔ
bēn gǔ
cháo gǔ
xuán gǔ
fǔ gǔ
chéng gǔ
fá gǔ
dá gǔ
jià gǔ
tīng gǔ
jiǎng gǔ
jiā gǔ
gāi gǔ
jǐng gǔ
dié gǔ
fú gǔ
gē gǔ
pí gǔ
jīn gǔ
cāo gǔ
bū gǔ
pí gǔ
léi gǔ
fú gǔ
yíng gǔ
míng gǔ
cháo gǔ
chén gǔ
wǎ gǔ
èr gǔ
xiàn gǔ
jīng gǔ
shǒu gǔ
wěi gǔ
nuó gǔ
cào gǔ
fén gǔ
kuí gǔ
xìn gǔ
táo gǔ
gāo gǔ
luó gǔ
wù gǔ
yāng gǔ
hé gǔ
diǎn gǔ
jìn gǔ
chuàn gǔ
fā gǔ
jiù gǔ
jìn gǔ
gāng gǔ
jīn gǔ
qǐ gǔ
náo gǔ
hé gǔ
jìn gǔ
shū gǔ
lòu gǔ
mán gǔ
léi gǔ
bù gǔ
yáo gǔ
lóu gǔ
yì gǔ
shí gǔ
huì gǔ
yán gǔ
jí gǔ
yá gǔ
tí gǔ
kuà gǔ
tuó gǔ
dà gǔ
zhàng gǔ
yǎ gǔ
shuò gǔ
táo gǔ
dān gǔ
huā gǔ
chá gǔ
zhōng gǔ
shòu gǔ
qí gǔ
jīng gǔ
hé gǔ
jūn gǔ
wò gǔ
tiě gǔ
tuó gǔ
chān gǔ
yán gǔ
gāng gǔ
kāi gǔ
hòu gǔ
hé gǔ
zhēng gǔ
hú gǔ
qiáo gǔ
gāo gǔ
huǒ gǔ
wā gǔ
tǔ gǔ
yá gǔ
chuán gǔ
wán gǔ
luó gǔ
dān gǔ
bào gǔ
⒈ 小鼓和大鼓。古代军所用；古代乐队也用。
引《周礼·春官·锺师》：“掌鼙鼓縵乐。”
《吕氏春秋·古乐》：“有倕作为鼙鼓鐘磬。”
《六韬·兵徵》：“金鐸之声扬以清，鼙鼓之声宛以鸣。”
《汉书·史丹传》：“或置鼙鼓殿下，天子自临轩槛上，隤铜丸以擿鼓，声中严鼓之节。”
晋陆机《演连珠》之三六：“臣闻柷敔希声，以谐金石之和；鼙鼓疏击，以节繁絃之契。”
唐白居易《长恨歌》：“渔阳鼙鼓动地来，惊破《霓裳羽衣曲》。”
清王韬《瀛壖杂志》：“拔发骑龙望斾旌，经年鼙鼓未休兵。”
陈毅《寄耿星同志》诗：“黑非独立惊鼙鼓，数行韵语报平安。”
古代军中使用的战鼓。宋．王清惠〈满江红．太液芙蓉〉词：「忽一声，鼙鼓揭天来，繁华歇。」后借以指战事。唐．白居易〈长恨歌〉：「渔阳鼙鼓动地来，惊破霓裳羽衣曲。」
鼙pí（名）古代军队中用的一种小鼓。～鼓。
鼓读音：gǔ鼓gǔ(1)（名）（～儿）打击乐器；多为圆桶形或扁圆形；中间空；一面或两面蒙着皮革：铜～｜手～｜大～｜花～。(2)（名）形状、声音、作用像鼓的：石～｜蛙～｜耳～。(3)（动）使某些乐器或东西发出声音；敲：～琴｜～掌。(4)（动）用风箱等扇（风）：～风。(5)（动）发动；振奋：～动｜～励｜～舞｜～起勇气｜～足干劲。(6)（动）凸起；涨大：他～着嘴半天没出声｜口袋装得～～的。