míng jiàng
míng dé
míng zhuàng
míng fá
míng cái
míng jiāng
míng cài
míng wù
míng wǎng
míng zhòng
míng chéng
míng lùn
míng láng
míng jué
míng bèi
míng jùn
míng chàng
míng bù
míng lù
míng piān
míng mén
míng yuán
míng kǒu
míng lán
míng zhāng
míng fù
míng xíng
míng wén
míng xiàng
míng qū
míng mǎ
míng chuān
míng huàn
míng dōu
míng jí
míng jià
míng piào
míng fāng
míng jiào
míng guì
míng sēng
míng shǎng
míng yuàn
míng liú
míng wén
míng chēng
míng dá
míng sù
míng xiàng
míng wèn
míng bǐ
míng chàng
míng yì
míng tang
míng lù
míng jiē
míng gōng
míng jù
míng ài
míng shì
míng rú
míng huì
míng bān
míng cè
míng huá
míng shēng
míng xìn
míng chǎn
míng jū
míng yán
míng shí
míng shān
míng mù
míng jiǎn
míng xián
míng diē
míng guàn
míng jùn
míng gāo
míng piàn
míng bǔ
míng huà
míng tóu
míng jiàn
míng zhòu
míng shī
míng gēn
míng yìn
míng qiān
míng jiā
míng jùn
míng shī
míng cì
míng bāng
míng zhòu
míng chéng
míng tōng
míng zuò
míng zi
míng zhe
míng jì
míng qì
míng cái
míng xià
míng jiǔ
míng jué
míng sè
míng fèn
míng biàn
míng yù
míng mǔ
míng shù
míng lǐ
míng jiàng
míng sù
míng pái
míng zhù
míng yàn
míng xìng
míng shū
míng dì
míng gōng
míng kē
míng xué
míng jiǎn
míng bǎng
míng bǎo
míng chá
míng lù
míng chēng
míng yì
míng lún
míng háo
míng cì
míng jiǎn
míng hào
míng é
míng shū
míng cí
míng jì
míng cí
míng bù
míng wáng
míng shǒu
míng líng
míng shì
míng qi
míng liè
míng tí
míng sù
míng lì
míng zǐ
míng shēng
míng mìng
míng chǎng
míng xián
míng dì
míng wàng
míng dié
míng huā
míng mù
míng shèng
míng dān
míng jī
míng rén
míng yǐn
míng jié
míng qīng
míng fǎ
míng chén
míng tiě
⒈ 犹名片。
引清梁章鉅《退庵随笔·交际》：“名柬称谓，京宦有旧式可循，外官有宪纲可守，不容率意为之。”
《清史稿·礼志十》：“属官见长官，辕门外降舆马，自左门入。初见具名柬，呈履行。”
1.人或事物的称谓：名字。名氏。名姓。名义。名分（fèn ）。名堂。名落孙山。名存实亡。
2.起名字：“秦氏有好女，自名为罗敷”。
3.做某事时用来作依据的称号：这些人以“办学”为名，行骗钱之实。
4.叫出，说出：不可名状。
5.声誉：名誉。名声。名优（ａ．出名的，优良的；ｂ．名伶）。名噪一时。名过其实。
6.有声誉的，大家都知道的：名人。名士。名师。名将（jiàng ）。名医。名著。名流。名言。名胜。名剧。
7.占有：不名一文。
8.量词，用于人：三名工人。
柬读音：jiǎn柬jiǎn（名）信件、名片、帖子等的统称：请～｜～帖｜书～｜贺～。