kòu dǎ
kòu xīn
kòu quē
kòu zhěn
kòu yì
kòu chǐ
kòu lè
kòu yuán
kòu ān
kòu chéng
kòu yì
kòu shuò
kòu dāo
kòu bié
kòu xiè
kòu cí
kòu qǐng
kòu sǎng
kòu lú
kòu mǎ
kòu guān
kòu tóu
kòu kòu
kòu bài
kòu yè
kòu hūn
kòu wèn
kòu sàng
kòu mén
kòu shǒu
kòu zī
kòu jiàn
kòu zhù
kòu xián
kòu xún
kòu jiǎo
kòu jī
xuàn chǐ
jì chǐ
yù chǐ
rǔ chǐ
qǐ chǐ
mò chǐ
niè chǐ
pián chǐ
mù chǐ
yàn chǐ
mào chǐ
gēng chǐ
mò chǐ
fàn chǐ
sù chǐ
shé chǐ
jiá chǐ
qiè chǐ
dé chǐ
yǎng chǐ
xiè chǐ
tiáo chǐ
hán chǐ
tiáo chǐ
lì chǐ
lǚ chǐ
huì chǐ
lún chǐ
jiàn chǐ
yáng chǐ
bǎn chǐ
hòu chǐ
yá chǐ
héng chǐ
péng chǐ
cì chǐ
lùn chǐ
guà chǐ
jì chǐ
zhù chǐ
zhǒng chǐ
zhì chǐ
juàn chǐ
xiāng chǐ
xiàng chǐ
mǎ chǐ
shuāi chǐ
fā chǐ
kòu chǐ
tóng chǐ
ní chǐ
líng chǐ
lì chǐ
lěng chǐ
qī chǐ
jiǎo chǐ
hēi chǐ
chún chǐ
huō chǐ
guì chǐ
huǐ chǐ
zūn chǐ
záo chǐ
bó chǐ
yú chǐ
jiù chǐ
yú chǐ
yín chǐ
lù chǐ
jù chǐ
quǎn chǐ
jiāo chǐ
yìn chǐ
qí chǐ
bù chǐ
xiāng chǐ
qǔ chǐ
xiǎo chǐ
shū chǐ
lā chǐ
xù chǐ
jū chǐ
jiáo chǐ
mén chǐ
jiàn chǐ
diān chǐ
guǐ chǐ
shuāng chǐ
róng chǐ
bī chǐ
jī chǐ
kòu chǐ
ràng chǐ
shēng chǐ
jiù chǐ
fó chǐ
chèn chǐ
fǎn chǐ
kǒu chǐ
qǐ chǐ
bèi chǐ
gǒu chǐ
tiě chǐ
bìng chǐ
zhuàng chǐ
bǎn chǐ
qí chǐ
bīng chǐ
xiē chǐ
fú chǐ
huò chǐ
ní chǐ
ér chǐ
bān chǐ
yǎo chǐ
hào chǐ
mù chǐ
miàn chǐ
xù chǐ
shí chǐ
shǎo chǐ
lì chǐ
jìn chǐ
nián chǐ
yòu chǐ
wù chǐ
ní chǐ
bāo chǐ
wàng chǐ
shèng chǐ
wèi chǐ
shùn chǐ
niè chǐ
zhì chǐ
⒈ 牙齿上下相碰击。古代的一种养生之法。
引北齐颜之推《颜氏家训·养生》：“吾尝患齿，摇动欲落，饮食热冷皆苦疼痛。见《抱朴子》有牢齿之法，早朝叩齿三百下为良，行之数日，即便平愈。”
唐白居易《晚起闲行》诗：“皤然一老子，拥裘仍隐几。坐稳夜忘眠，卧安朝不起。起来无可作，闭目时叩齿。”
宋周密《癸辛杂识前集·胎息》：“每日以子时后，披衣坐，面东或南，盘足坐，叩齿三十六通。”
清曹寅《惠山纳凉歌》：“临风叩齿漱寒泉，今夜移舟太湖尾。”
⒉ 道家所行的祝告仪式之一。叩左齿为鸣天鼓，叩右齿为击天磬，驱祟降妖用之。当门上下八齿相叩，为鸣法鼓，通真、朝奏用之。
引宋无名氏《灯下闲谈·坠井得道》：“道士乃临楹秉简，叩齿焚香。”
《水浒传》第七回：“众人有叩齿的，齐道：‘赤口上天，白舌入地。’”
《醒世恒言·勘皮靴单证二郎神》：“韩夫人叩齿礼拜。”
叩kòu kòu（名）初生的小鸟。
齿读音：chǐ齿chǐ(1)（名）人和高等动物咀嚼食物的器官；由坚固的骨组织和釉质构成。通称牙或牙齿。(2)（名）（～儿）物体上齿形的部分：锯～儿｜梳～儿。(3)（形）带齿儿的：～轮。(4)（名）〈书〉年龄：～德俱尊。(5)（动）〈书〉说到；提起：～及（说到；提及）｜不足～数。