hóng tuò
hóng jiǎng
hóng wéi
hóng fěn
hóng jù
hóng zhěng
hóng yuān
hóng shèng
hóng fù
hóng fù
hóng yáng
hóng yì
hóng gòu
hóng jiǎn
hóng kuò
hóng jùn
hóng dà
hóng guī
hóng liǎn
hóng fàng
hóng shào
hóng dàn
hóng qià
hóng yù
hóng jùn
hóng miǎo
hóng qì
hóng zàn
hóng jié
hóng cí
hóng guān
hóng sì
hóng liàng
hóng cí
hóng guǐ
hóng ào
hóng shàn
hóng shuǎng
hóng pǔ
hóng biàn
hóng kǎi
hóng miǎo
hóng chén
hóng qì
hóng dá
hóng chuò
hóng shèng
hóng yǎn
hóng zhǐ
hóng shuò
hóng lüè
hóng xiū
hóng yǎo
hóng suì
hóng móu
hóng chǎng
hóng lǎn
hóng lì
hóng chàng
hóng hóng
hóng tōng
hóng liè
hóng mào
hóng cái
hóng mó
hóng tú
hóng rú
hóng zòng
hóng gāng
hóng huō
hóng kuò
hóng shí
hóng shēn
hóng yóu
hóng dù
hóng miào
hóng huī
hóng tāo
hóng fù
hóng guàn
hóng yuǎn
hóng zhǐ
hóng fū
hóng lùn
hóng jì
hóng zhuàng
hóng yì
hóng yì
hóng bó
hóng cái
hóng yì
hóng kuàng
hóng liàng
hóng mài
hóng wěi
hóng bá
hóng liú
hóng wán
hóng zhǐ
hóng yù
hóng jù
hóng cái
hóng lǎng
hóng bó
hóng chǐ
hóng yǎ
hóng cháng
hóng yuàn
wāng sì
hán sì
lú sì
ào sì
jiàn sì
gòu sì
hé sì
jué sì
chá sì
chǐ sì
qí sì
kuáng sì
jū sì
zhé sì
yān sì
shāng sì
qú sì
kū sì
chéng sì
guǎng sì
yòng sì
shì sì
diàn sì
pàng sì
niè sì
dà sì
tú sì
chāng sì
guà sì
shū sì
ào sì
jiē sì
chì sì
ān sì
tān sì
chàng sì
chǔ sì
hóng sì
mǎ sì
shí sì
jiǎng sì
zhì sì
gǒu sì
jiàn sì
xíng sì
xiōng sì
chán sì
héng sì
xián sì
jiǎ sì
jū sì
yún sì
láng sì
jiǔ sì
chěng sì
qīng sì
yú sì
fàn sì
chěng sì
yán sì
liè sì
yín sì
cóng sì
gōu sì
guī sì
jǐng sì
lián sì
zì sì
zòng sì
bào sì
jù sì
chán sì
yè sì
dǐ sì
lǘ sì
hóng sì
jīn sì
hóng sì
háo sì
duò sì
táng sì
qiè sì
qín sì
qián sì
gū sì
bǔ sì
lán sì
jǐn sì
hān sì
wǎ sì
niàng sì
fāng sì
jù sì
bǐng sì
huán sì
bǎo sì
bì sì
jiāo sì
yǎn sì
huàn sì
kuān sì
fàng sì
yù sì
yòng sì
diǎn sì
qí sì
màn sì
huī sì
dài sì
líng sì
cūn sì
dàn sì
⒈ 谓发扬光大。 唐司空图《与王驾评诗书》：“国初，主上好文雅，风流特盛。
引沉宋始兴之后，杰出於江寧，宏肆於李杜，极矣。”
⒉ 谓铺张，讲排场。
引清朱学勤《致曾国藩》：“秀相以休休之度，包含群汇，驻节南关旬日，兵勇拆屋为薪，亦不顾问。而以湖广之宏肆，欲变三辅之简陋，故官民俱有烦言。”
⒊ 宏大舒展。
引明郎瑛《七修类稿·诗文·各文之始》：“箴、铭、颂、赞，体皆韵语，而义各不同……文则欲其赡丽宏肆，而有雍容起伏之态。”
明胡应麟《诗薮·古体上》：“《春秋》高古简严，《礼》《乐》宏肆浩博。谓圣人无意於文乎，胡不示人以璞也？”
宏hóng(1)（形）宏大：～伟｜宽～。(2)（Hónɡ）姓。
肆读音：sì肆sì(1)本义：陈设。(2)（形）不顾一切；任意妄为：～虐｜～扰。(3)四的大写。(4)（名）铺子。