xuān píng
xuān xiě
xuān diào
xuān lìng
xuān zhào
xuān fēng
xuān liáo
xuān fū
xuān xī
xuān jiè
xuān xuān
xuān guǎng
xuān mìng
xuān qíng
xuān gàn
xuān dào
xuān zhàn
xuān yā
xuān ài
xuān lú
xuān pái
xuān dé
xuān yáng
xuān xíng
xuān yán
xuān ní
xuān fǔ
xuān cí
xuān shuō
xuān yáng
xuān juàn
xuān lòu
xuān yín
xuān chì
xuān pái
xuān dú
xuān yì
xuān lú
xuān bù
xuān chén
xuān biàn
xuān yín
xuān zhǒng
xuān jiǎng
xuān chàng
xuān duó
xuān lè
xuān liè
xuān hóng
xuān dú
xuān bào
xuān cì
xuān dǐ
xuān jiū
xuān huàn
xuān xùn
xuān zhǎn
xuān pàn
xuān bèi
xuān guàn
xuān tóu
xuān chéng
xuān chàng
xuān qǔ
xuān jié
xuān xiè
xuān chū
xuān dǎo
xuān gǎng
xuān jì
xuān zhèn
xuān shòu
xuān gào
xuān bō
xuān dá
xuān ēn
xuān liú
xuān fā
xuān dá
xuān bái
xuān huà
xuān qì
xuān bǐ
xuān shì
xuān míng
xuān shì
xuān quàn
xuān hé
xuān xiè
xuān zhé
xuān rǎn
xuān guāng
xuān chì
xuān chàng
xuān shì
xuān fù
xuān yì
xuān měi
xuān kē
xuān lǎng
xuān huà
xuān fáng
xuān huāng
xuān zhǐ
xuān zhǐ
xuān shǐ
xuān zhēn
xuān huī
xuān má
xuān tuǐ
xuān fēng
xuān chì
xuān chuán
xuān chēng
xuān yù
xuān chà
xuān jiào
huì shì
biǎo shì
jiè shì
zhāo shì
shǒu shì
chū shì
chéng shì
fù shì
zhāng shì
kāi shì
lái shì
jiē shì
xuàn shì
yù shì
chuán shì
yǐn shì
tú shì
fēn shì
xuān shì
jīn shì
hán shì
biāo shì
xiǎn shì
qǐng shì
bǎng shì
fěng shì
jué shì
tí shì
xùn shì
lǎn shì
pò shì
jǐng shì
àn shì
yǎn shì
jiān shì
bān shì
cái shì
chéng shì
zhǐ shì
jū shì
chuí shì
pī shì
bǎng shì
kuā shì
yù shì
qǐ shì
lǜ shì
jiàn shì
jì shì
jiào shì
míng shì
chén shì
qǐ shì
tòu shì
yáng shì
gōng shì
guān shì
shén shì
pái shì
yuè shì
cì shì
pī shì
xiǎo shì
bān shì
chāo shì
jiǎn shì
lǐng shì
jiā shì
zhǐ shì
dǎo shì
qīng shì
zhǎn shì
mò shì
chǎn shì
gào shi
yǐn shì
⒈ 显示;展示。
引《左传·昭公九年》:“自文以来,世有衰德,而暴灭宗周,以宣示其侈,诸侯之贰,不亦宜乎?”
唐黄滔《内出白鹿宣示百官》诗:“上瑞何曾乏?毛羣表色难。珍於四灵外,宣示百僚观。”
宋龚鼎臣《东原录》:“真庙朝, 汝州进茯苓一颗,重三十斤。宣示宰臣而下,遂谢表。”
毛泽东《质问国民党》:“那末,我们亲爱的国民党先生们,可否把你们的这种什么‘蒙汗药’或‘定身法’给我们宣示一二呢?”
⒉ 宣布;公布。
引《后汉书·周兴传》:“臣等既愚闇,而诸郎多文俗吏,鲜有雅才,每为詔文,宣示内外,转相求请,或以不能而专己自由,辞多鄙固。”
唐韩愈《皇帝即位降赦贺观察使状》:“二月五日恩赦,今月二十四日卯时至州,当时集百官僧道百姓,宣示讫。”
宋王谠《唐语林·文学》:“李赵公吉甫时为承旨,以圣人上顺天时,下尽物理,表请宣示天下,编之於令。”
清魏源《圣武记》卷四:“上乃以先后敕除阿逆密旨及班等狐疑之章奏,宣示中外,黜额駙亲王爵,赴军效力。”
⒊ 宣扬。
引《后汉书·南蛮西南夷传》:“益州刺史梁国朱辅,好立功名,慷慨有大略。在州数岁,宣示汉德,威怀远夷。”
《晋书·温峤传》:“必得清恪奉公,足以宣示惠化者,则所益实弘矣。”
范文澜蔡美彪等《中国通史》第二编第一章第一节:“灭六国后, 秦始皇在帝位十二年,出巡郡县凡五次,目的在‘以示强威,服海内’,并宣示统一四海的功德。”
⒋ 晓谕;揭明。
引《敦煌变文集·父母恩重经讲经文》:“经书各有多般理,皆劝门徒行孝义;只怕因循不报恩,故於经上明宣示。”
清魏源《圣武记》卷六:“圣祖移书宣示利害,絶其纠约。”
宣布。
宣xuān(1)(动)公开说出来;传播、散布出去:~德|~读|~传。(2)(动)疏导:~泄。(3)(动)宣召。(4)(名)指安徽宣城。(5)(名)指宣纸。(6)姓。
示读音:shì示shì(动)把事物摆出来或指出来使人知道;表示:告~|~众。