xuān cí
xuān měi
xuān píng
xuān quàn
xuān dào
xuān zhēn
xuān míng
xuān qíng
xuān fáng
xuān huà
xuān bèi
xuān chēng
xuān gǎng
xuān jiè
xuān yín
xuān fēng
xuān xuān
xuān huà
xuān ài
xuān shuō
xuān xiè
xuān huāng
xuān bō
xuān lìng
xuān dǎo
xuān yáng
xuān shòu
xuān bǐ
xuān fù
xuān jiào
xuān yán
xuān biàn
xuān zhé
xuān shǐ
xuān yáng
xuān guāng
xuān liú
xuān zhàn
xuān hé
xuān chàng
xuān chuán
xuān pái
xuān ēn
xuān fǔ
xuān lú
xuān zhǐ
xuān bù
xuān yù
xuān yì
xuān guǎng
xuān diào
xuān hóng
xuān gào
xuān yā
xuān pàn
xuān fā
xuān dá
xuān chì
xuān dǐ
xuān jiū
xuān chū
xuān tuǐ
xuān chì
xuān má
xuān jiǎng
xuān rǎn
xuān chàng
xuān huàn
xuān xiè
xuān dú
xuān zhǎn
xuān bào
xuān yì
xuān lǎng
xuān duó
xuān lú
xuān zhǒng
xuān ní
xuān dá
xuān chéng
xuān xī
xuān chàng
xuān zhào
xuān fū
xuān tóu
xuān guàn
xuān kē
xuān dú
xuān pái
xuān shì
xuān shì
xuān xùn
xuān bái
xuān juàn
xuān fēng
xuān dé
xuān yín
xuān gàn
xuān mìng
xuān liáo
xuān jì
xuān zhǐ
xuān chì
xuān liè
xuān chén
xuān cì
xuān xiě
xuān lòu
xuān chà
xuān shì
xuān xíng
xuān qì
xuān huī
xuān lè
xuān qǔ
xuān jié
xuān zhèn
⒈ 汉平帝元始元年追谥孔子为褒成宣尼公，后因称孔子为宣尼。见《汉书·平帝纪》。
引晋左思《咏史》诗之四：“言论準宣尼，辞赋拟相如。”
五代王定保《唐摭言·师友》：“互乡童子，当愿接於宣尼 ； 苏门先生，竟未言於阮籍。”
元刘壎《隐居通议·文章五》：“续杏坛之音，鼓宣尼之操，吾徒之修养也。”
清恽敬《前光禄寺卿伊公祠堂碑铭》：“入圣之要，下学上达， 宣尼所传，存之存之。”
对孔子的尊称。孔子字仲尼，汉平帝时追谥孔子为褒成宣尼公。见《汉书．卷一二．平帝纪》。
宣xuān(1)（动）公开说出来；传播、散布出去：～德｜～读｜～传。(2)（动）疏导：～泄。(3)（动）宣召。(4)（名）指安徽宣城。(5)（名）指宣纸。(6)姓。
尼读音：ní[ ní ]1. 梵语“比丘尼”的简称，佛教中出家修行的女子：尼姑。尼庵。削发为尼。
2. 古同“昵”，相近，亲近。