cū fàng
cū zhuō
cū shí
cū gōng
cū kuáng
cū shí
cū jì
cū qiáng
cū wán
cū luò
cū zēng
cū háo
cū yǔ
cū zhì
cū jiǔ
cū hū
cū shí
cū rén
cū bèn
cū táng
cū dìng
cū jǐn
cū fàn
cū lùn
cū lǔ
cū zòng
cū kāng
cū guān
cū kě
cū yě
cū xì
cū è
cū lú
cū màn
cū shū
cū cí
cū sè
cū shā
cū hāng
cū shuài
cū ní
cū lì
cū zhòng
cū cāo
cū bào
cū huà
cū hàn
cū yào
cū xīn
cū zhuàng
cū liáng
cū shū
cū bù
cū sòng
cū zhuó
cū dà
cū kuī
cū tuǐ
cū qiǎn
cū wǎn
cū lüè
cū lì
cū lǔ
cū fǎng
cū zá
cū lǔ
cū sú
cū zhì
cū miù
cū shǐ
cū jǔ
cū guǎng
cū gàng
cū ēn
cū liè
cū máo
cū lì
cū tōng
cū dàn
cū mǎng
cū lǚ
cū huó
cū xì
cū chǒu
cū ān
cū yì
cū bǐ
cū zhì
cū kuàng
cū měng
cū cái
cū dàn
cū huì
cū hàn
cū shi
cū lì
cū chá
cū lòu
cū shā
cū la
cū xiǎn
cū cū
tuí hàn
diāo hàn
kàng hàn
bèi hàn
cū hàn
dù hàn
níng hàn
jīng hàn
chǔn hàn
yào hàn
měng hàn
piào hàn
shěn hàn
yǒng hàn
jiāo hàn
piāo hàn
guǒ hàn
pō hàn
gǎn hàn
diāo hàn
tuān hàn
lián hàn
piāo hàn
jiǎo hàn
zhuān hàn
yīn hàn
wán hàn
jiān hàn
yán hàn
xiāo hàn
tān hàn
zéi hàn
qiú hàn
xiāo hàn
xiōng hàn
biāo hàn
dāi hàn
piào hàn
xiá hàn
zhuī hàn
xiāo hàn
zhì hàn
xiào hàn
pǔ hàn
guǎng hàn
mán hàn
bèi hàn
jué hàn
bǐ hàn
ào hàn
qīng hàn
dāi hàn
nú hàn
qiāo hàn
yú hàn
diāo hàn
xùn hàn
zhà hàn
zào hàn
xiāo hàn
qiáo hàn
huá hàn
wǔ hàn
yín hàn
kuáng hàn
jié hàn
lì hàn
zhì hàn
qiáng hàn
áo hàn
jù hàn
háo hàn
dàng hàn
cū hàn
jìn hàn
gāng hàn
bào hàn
jìng hàn
shuǐ hàn
gěng hàn
⒈ 粗鲁强悍。
引《警世通言·蒋淑真刎颈鸳鸯会》：“﹝步非烟﹞向媪而言曰……尝嫌武生粗悍，非青云器也。”
高云览《小城春秋》第四八章：“他的连鬓胡子和头发都剃光了，十足一个粗悍的山里人模样。”
⒉ 粗大有力。
引宋周密《癸辛杂识前集·胎息》：“凡出入鼻中而有声者，风也；虽无声而结滞不通者，喘也；虽无声亦不结滞而犹粗悍而不细者，气也。”
⒊ 粗疏。
引清龚自珍《与人笺》：“大抵国朝奏议，自雍正以后，始和平谨质，得臣子之体矣。自乾隆三十年以后，始圆美得臣子之例矣。追而上之，颇犹粗悍，或纷披扶疎，沿明臣习。甚矣！风气之变之必以渐也。”
粗cū(1)（形）粗大：这棵树很～。(2)（形）不精细、毛糙：～心。(3)（形）鲁莽：～暴。(4)（形）略微：～具规模。(5)（形）颗粒大：～沙。(6)（形）声音大而低：～门大噪。
悍读音：hàn悍hàn(1)（形）勇猛：强～｜一员～将。(2)（形）凶狠；蛮横：凶～。