guǐ bì
guǐ luàn
guǐ guài
guǐ zhì
guǐ xíng
guǐ pǐn
guǐ yì
guǐ bó
guǐ lù
guǐ biàn
guǐ cí
guǐ shì
guǐ shèng
guǐ sú
guǐ làn
guǐ gēng
guǐ xiù
guǐ jì
guǐ ài
guǐ miù
guǐ hé
guǐ qiú
guǐ guà
guǐ jí
guǐ guān
guǐ suí
guǐ mào
guǐ cí
guǐ jiān
guǐ zéi
guǐ mí
guǐ shù
guǐ yì
guǐ xíng
guǐ huī
guǐ xiǎn
guǐ qíng
guǐ huī
guǐ duì
guǐ qù
guǐ tà
guǐ jì
guǐ guǐ
guǐ bì
guǐ jiǎo
guǐ rán
guǐ jiā
guǐ shì
guǐ miào
guǐ lùn
guǐ míng
guǐ lüè
guǐ móu
guǐ shuō
guǐ jī
guǐ guǐ
guǐ kuāng
guǐ qǔ
guǐ shuō
guǐ zhì
guǐ bào
guǐ biàn
guǐ dǎi
guǐ yuè
guǐ jìng
guǐ fǎn
guǐ zào
guǐ huá
guǐ wén
guǐ yùn
guǐ biàn
guǐ lì
guǐ tuō
guǐ fù
guǐ rén
guǐ fú
guǐ yí
guǐ dài
guǐ mì
guǐ wěi
guǐ zá
guǐ tài
guǐ shè
guǐ qū
guǐ shé
guǐ huì
guǐ qiè
guǐ fú
guǐ yǔ
guǐ xiào
guǐ jìn
guǐ wàng
guǐ shù
guǐ zhuō
guǐ zé
guǐ hé
guǐ pì
guǐ tè
guǐ yán
guǐ chà
guǐ huī
guǐ jué
guǐ jiǎn
guǐ yì
guǐ guī
guǐ dòng
guǐ lán
guǐ dao
guǐ mào
guǐ jué
guǐ jiǎn
guǐ tuō
guǐ cè
guǐ qī
guǐ huī
guǐ shì
guǐ sù
guǐ yú
guǐ shū
guǐ chǎn
guǐ lì
guǐ qiǎo
guǐ chǒu
guǐ xié
guǐ huàn
guǐ yù
guǐ gù
guǐ huà
guǐ cí
guǐ shí
guǐ lèi
guǐ huò
guǐ jì
guǐ shī
guǐ yì
guǐ duó
guǐ zhì
guǐ tú
guǐ suàn
guǐ zhà
guǐ jì
guǐ è
guǐ xiá
guǐ xìng
guǐ cuò
guǐ mào
guǐ lòu
guǐ xiá
guǐ zhuàng
guǐ lìng
guǐ sè
guǐ wù
guǐ pì
guǐ wèn
guǐ zhì
guǐ mì
guǐ nìng
guǐ luò
guǐ báo
guǐ lòu
guǐ huá
guǐ shì
guǐ pèi
guǐ yù
guǐ dàn
guǐ hào
guǐ hù
guǐ qí
guǐ sài
guǐ shǒu
guǐ róng
guǐ lì
guǐ cuàn
guǐ hù
bèi dàn
huá dàn
qī dàn
xiān dàn
lìng dàn
kuò dàn
shēng dàn
ào dàn
xiǎn dàn
jiàng dàn
kuáng dàn
jià dàn
kōng dàn
hóng dàn
cū dàn
kuān dàn
shòu dàn
fāng dàn
yū dàn
kuā dàn
bǐ dàn
màn dàn
hàn dàn
zhà dàn
jiàn dàn
shèng dàn
míng dàn
xìn dàn
zòng dàn
jiāo dàn
yú dàn
jiǎn dàn
miù dàn
guài dàn
kuáng dàn
hóng dàn
fàng dàn
yāo dàn
fú dàn
páng dàn
pī dàn
qí dàn
shén dàn
ào dàn
yàn dàn
kuàng dàn
guāi dàn
wū dàn
wàng dàn
cū dàn
háo dàn
jué dàn
xū dàn
xié dàn
jīn dàn
chǒu dàn
màn dàn
táo dàn
huāng dàn
huàn dàn
huī dàn
rèn dàn
guǐ dàn
fù dàn
guǐ dàn
guì dàn
màn dàn
shū dàn
qìng dàn
jiǎo dàn
jié dàn
hūn dàn
怪异荒诞。
怪僻(好工具.)放纵。
⒈ 怪异荒诞。
引南朝梁刘勰《文心雕龙·正纬》：“沛献集纬以通经， 曹襃撰讖以定礼，乖道谬典，亦已甚矣。是以桓谭疾其虚伪， 尹敏戏其深瑕， 张衡发其僻谬， 荀悦明其诡诞。”
明陆深《传疑录》：“且云所作诡诞，全无凭据。”
章炳麟《国故论衡·辨诗》：“观郭璞之《游仙》，而后知李贺诡诞也。”
⒉ 怪僻放纵。
引清袁枚《随园诗话》卷九：“与余同荐鸿词者，有户部主事尚庭枫，号茶洋，陕西人。为人诡诞不覊，忽而结駟连骑，忽而布衣蓝缕。”
清陈康祺《郎潜纪闻》卷十三：“郑板桥大令，通率诡诞，书画多奇气，世咸以才人目之。”
诡异荒诞。
如：「这件离奇诡诞的事，实在令人毛骨悚然。」
诡guǐ(1)（形）欺诈；奸滑：～诈｜～计。(2)（形）〈书〉奇异：～形｜～观｜～异。
诞读音：dàn诞dàn(1)（动）出生：～生。(2)（形）荒唐、不合情理：怪～。