tíng yuàn
tíng kǔn
tíng wú
tíng huì
tíng yè
tíng pǔ
tíng quē
tíng yù
tíng miào
tíng xuān
tíng wàn
tíng lùn
tíng yuán
tíng shí
tíng cān
tíng jù
tíng kǔn
tíng jiān
tíng wǔ
tíng yǔ
tíng gé
tíng táng
tíng yuán
tíng zhǎng
tíng chí
tíng luò
tíng shì
tíng jiǎo
tíng shěn
tíng jiē
tíng liáo
tíng qì
tíng xùn
tíng gāo
tíng yù
tíng yì
tíng hù
tíng gào
nán xùn
kǔn xùn
xiá xùn
jiào xùn
jiā xùn
jiàn xùn
shǒu xùn
xiào xùn
cí xùn
mǔ xùn
sī xùn
jiè xùn
chén xùn
chuí xùn
líng xùn
diǎn xùn
zuò xùn
cí xùn
héng xùn
tíng xùn
kǔ xùn
zhāo xùn
yí xùn
tōng xùn
chéng xùn
péi xùn
huà xùn
shèng xùn
jiǎng xùn
lǐ xùn
guī xùn
yí xùn
jǐng xùn
qǐng xùn
jūn xùn
diào xùn
jiè xùn
dào xùn
jiā xùn
guāng xùn
fǔ xùn
mó xùn
bǎo xùn
cí xùn
shī xùn
guī xùn
jiǎng xùn
yí xùn
dōng xùn
fǎn xùn
jí xùn
pī xùn
dū xùn
gǔ xùn
róu xùn
fū xùn
zhōu xùn
bǎo xùn
shòu xùn
yīn xùn
hù xùn
lún xùn
dá xùn
chéng xùn
jiè xùn
běn xùn
guǐ xùn
ruì xùn
chén xùn
tóng xùn
jī xùn
gǔ xùn
zuǎn xùn
gù xùn
dǎo xùn
jiǎng xùn
bāng xùn
gé xùn
xuān xùn
dì xùn
mò xùn
庭训tíngxùn
(1) 泛指家庭教育
例自幼就受到庭训的熏陶英family education(2) 父亲的教诲
英instruction from father⒈ 《论语·季氏》记孔子在庭，其子伯鱼趋而过之， 孔子教以学《诗》、《礼》。后因称父教为庭训。
引《旧唐书·刘赞传》：“赞久为廉察，厚敛殖货，务贡奉以希恩。子弟皆亏庭训，虽童年稚齿，便能侮易骄人，人士鄙之。”
清孔尚任《桃花扇·先声》：“但看他有褒有贬，作《春秋》必赖祖传；可咏可歌，正《雅》《颂》岂无庭训！”
⒉ 泛指家教。
引清蒲松龄《聊斋志异·陈云栖》：“无何，孝廉卒。夫人庭训最严，心事不敢使知。”
⒊ 当庭训诫。
引《宋史·刑法志一》：“宗子犯罪，庭训示辱。比有去衣受杖，伤肤败体，有惻朕怀。”
父亲的教诲。
庭tíng(1)（名）本义：厅堂：厅堂(2)（名）正房前的院子：前～｜～院。(3)（名）指法庭：～长｜开～。
训读音：xùn1.教导；训诫：教～。～话。～词。～了他一顿。挨了一通～。
2.教导或训诫的话：家～。遗～。
3.训练：培～。轮～。军～。
4.准则：不足为～。
5.解释（词义）：～诂。
6.姓。