huāng rén
huāng dùn
huāng qiàn
huāng mò
huāng pì
huāng zhǒng
huāng yuè
huāng táng
huāng huǒ
huāng wài
huāng qiān
huāng jǐn
huāng dì
huāng qīn
huāng yì
huāng máng
huāng huò
huāng dān
huāng hàn
huāng jí
huāng rǎo
huāng miù
huāng jiǎn
huāng mèi
huāng zǐ
huāng máng
huāng dài
huāng liú
huāng tún
huāng zhuì
huāng jí
huāng qiū
huāng guài
huāng zhàn
huāng chen
huāng chǔ
huāng lǜ
huāng lè
huāng zōu
huāng bǎo
huāng huàn
huāng zuì
huāng kuì
huāng sù
huāng yuǎn
huāng huì
huāng shěn
huāng sè
huāng yě
huāng fèi
huāng fú
huāng chéng
huāng dàn
huāng jí
huāng hán
huāng làng
huāng cǎo
huāng tíng
huāng shù
huāng chóu
huāng yòu
huāng yí
huāng jì
huāng yín
huāng máng
huāng xìn
huāng lái
huāng yuè
huāng bì
huāng suì
huāng huāng
huāng yú
huāng hào
huāng miù
huāng xíng
huāng mào
huāng zhēn
huāng zì
huāng miù
huāng cuì
huāng zhāng
huāng yàn
huāng huò
huāng gěng
huāng lì
huāng chūn
huāng yuán
huāng níng
huāng wáng
huāng zhāng
huāng huì
huāng jiǎo
huāng què
huāng bèi
huāng liáng
huāng shǔ
huāng yín
huāng shū
huāng hū
huāng shū
huāng lèi
huāng jì
huāng zhèng
huāng luò
huāng cūn
huāng yàn
huāng dān
huāng tǔ
huāng shī
huāng gǔ
huāng jǐng
huāng bái
huāng lòu
huāng jū
huāng wú
huāng shì
huāng tān
huāng guì
huāng yuè
huāng dàn
huāng fú
huāng cūn
huāng luàn
huāng tiān
huāng jiāo
huāng diàn
huāng yān
huāng yín
huāng qì
huāng miǎn
huāng jué
huāng jué
huāng tiǎn
huāng xū
huāng sāi
huāng nián
huāng mò
huāng jī
huāng dù
huāng zhì
⒈ 饥荒。
引《后汉书·朱暉传》：“永兴元年， 河溢，漂害人庶数十万户，百姓荒饉，流移道路。”
《新唐书·张廷珪传》：“风雨迷错，荒饉日甚。”
金王若虚《臣事实辨下》：“刘君良四世同居， 隋末荒饉，妻劝其异居。”
荒huāng(1)（形）荒芜：地～了。(2)（形）荒凉：～村｜～郊｜～岛。(3)（形）荒歉：～年｜备～。(4)（形）荒地：生～｜开～｜垦～。(5)（形）荒疏：别把功课～了｜多年不下棋；～了。(6)（形）严重的缺乏：煤～｜饥～。(7)（形）不合情理：～廖｜～诞。(8)（形）〈方〉不确定的：～信｜～数儿。(9)（形）〈书〉迷乱；放纵：～淫。
馑读音：jǐn馑jǐn（名）〈书〉指农作物歉收：饥～。