qíng chàng
qíng míng
qíng bō
qíng xūn
qíng rè
qíng tūn
qíng lǎng
qíng shuǎng
qíng hé
qíng nuǎn
qíng zhào
qíng xuě
qíng kǎ
qíng hóng
qíng hào
qíng měi
qíng jì
qíng xūn
qíng kuài
qíng nuǎn
qíng kōng
qíng lòng
qíng chuān
qíng rì
qíng cuì
qíng sī
qíng chuāng
qíng yù
qíng bì
qíng chuāng
qíng chū
qíng zhòu
qíng gān
qíng xū
qíng cháo
qíng jīn
qíng sī
qíng ǎi
qíng shā
qíng xù
qíng yūn
qíng lì
qíng guāng
qíng hé
qíng lán
qíng méi
qíng xī
qíng tiān
qíng xiá
qíng hǎo
hóng xuě
bái xuě
tián xuě
dà xuě
biàn xuě
jiān xuě
zhān xuě
jì xuě
zhào xuě
yán xuě
niàng xuě
gān xuě
tà xuě
shū xuě
ōu xuě
yuán xuě
fèi xuě
cù xuě
dié xuě
fēn xuě
pī xuě
lú xuě
hán xuě
zǎi xuě
zhāo xuě
chāo xuě
hè xuě
kū xuě
zhǔ xuě
líng xuě
mǐ xuě
hè xuě
dān xuě
bìn xuě
hàn xuě
bīng xuě
niè xuě
dié xuě
xiàn xuě
miàn xuě
yǐng xuě
pò xuě
hào xuě
cháo xuě
chǔ xuě
pēn xuě
fēn xuě
sù xuě
kè xuě
yíng xuě
fān xuě
biàn xuě
wò xuě
tāng xuě
míng xuě
hóng xuě
huá xuě
kē xuě
huā xuě
xǐ xuě
wù xuě
ái xuě
yìng xuě
shǔ xuě
là xuě
jiāng xuě
jī xuě
gǔ xuě
shǔ xuě
huí xuě
fēng xuě
ruì xuě
qíng xuě
bào xuě
xiè xuě
huáng xuě
dòng xuě
yǒng xuě
lì xuě
kuài xuě
yù xuě
fēi xuě
shuāng xuě
jiàng xuě
jìng xuě
míng xuě
chū xuě
lì xuě
qín xuě
xiōng xuě
zuò xuě
chǐ xuě
sōng xuě
huàn xuě
jiàng xuě
cán xuě
yún xuě
zǎo xuě
méi xuě
jī xuě
bào xuě
miàn xuě
méi xuě
shòu xuě
qīng xuě
yù xuě
lí xuě
yān xuě
tūn xuě
天晴后的积雪。
诗词中亦用以喻白色之物。
⒈ 天晴后的积雪。
引唐钱起《和王员外晴雪早朝》：“紫微晴雪带恩光，绕仗偏随鸳鸯行。”
⒉ 诗词中亦用以喻白色之物。此比喻白发。
引清陈维崧《百字令·庚申长安闰中秋》词：“再泻金波，重悬晶饼，分外铺晴雪。”
清陈维崧《念奴娇·题刘震修小像即次原韵》词：“中秋近矣，人间万顷晴雪。”
此比喻月光。 清林则徐《塞外杂咏》：“我与山灵相对笑，满头晴雪共难消。”
晴qíng（形）天空中没有云或云很少：～天｜～空｜～和。
雪读音：xuě雪xuě(1)（名）空气中降落的白色结晶；是气温降到0℃以下时；空气中水蒸气凝结而成的。(2)（名）颜色或光彩像雪的：～亮。(3)（名）姓。雪xuě（动）洗掉（耻辱、仇恨、冤枉）：～耻｜～恨。