chī jué
chī tà
chī kūn
chī lüè
chī fá
chī chuí
chī chuí
chī dū
chī dòu
chī rǔ
chī fú
chī jìn
chī chì
chī qiǎn
chī bǎng
chī zé
chī dòu
chī chuí
chī fǎ
chī gòu
chī zuì
chī shā
chī péng
chī zhàng
chī jī
chī xíng
chī biān
chī pū
chī lù
cǎi lüè
kǎo lüè
qīn lüè
qū lüè
péng lüè
dú lüè
piāo lüè
gōng lüè
bǎng lüè
chǔ lüè
qiǎng lüè
shā lüè
fú lüè
bī lüě
dǎ lüè
jié lüè
shū lüè
sì lüè
bào lüè
kòu lüè
pǐ lüè
xùn lüè
xū lüè
chuí lüè
xǐ luě
chuí lüě
xiǎo lüè
yín lüè
chī lüè
liǎn luě
kù lüè
lǔ luě
gù lüè
xié lüè
lǔ lüè
zhì lüè
róu lüě
bǎo lüè
sī lüè
qiè luě
chuí lüè
cán lüè
fēi lüè
fú lüè
chāo lüè
bō lüè
sōu lüè
lǔ lüè
biāo lüè
chāo lüè
miǎo lüè
shōu lüè
dào lüè
lù lüè
zhuāng lüè
kǎo lüè
sāo lüè
fén lüè
kǎo lüè
lǔ lüè
⒈ 拷打。
引《淮南子·时则训》：“﹝仲春之月﹞命有司省囹圄，去桎梏，毋笞掠，止狱讼。”
《后汉书·陈禅传》：“及至，笞掠无筭，五毒毕加， 禪意自若，辞对无变，事遂散释。”
《新唐书·刘贶传》：“母病狂易，非笞掠不能安，左右皆亡去， 敦儒日侍疾，体常流血，母乃能下食。”
宋洪迈《夷坚乙志·贾成之》：“吏不胜笞掠，强诬服。”
明陆垹《篑斋杂著·时务策》：“裸体笞掠，为辱已极，仁人之所深隐，况编伍乎，抵死乎，此其不审，甚非所以体天爱人。”
笞chī（动）〈书〉用鞭、杖或竹板子打。
掠读音：lüè掠lüě（动）〈方〉顺手拿；抄：～起一根棍子就打。掠lüè(1)（动）掠夺（多指财物）：抢～｜～取｜奸淫掳～。(2)（动）轻轻擦过或带过：凉风～面｜燕子～过水面｜嘴角上～过一丝微笑。(3)（动）用棍子或鞭子打：拷～。