diàn jì
xiáng jì
liáo jì
yú jì
sān jì
shēng jì
mìng jì
xiàn jì
rǔ jì
shī jì
jí jì
duò jì
suō jì
dàn jì
shī jì
zhòng jì
mà jì
guī jì
xiá jì
yě jì
mù jì
sù jì
gào jì
dòu jì
yá jì
zhèn jì
hái jì
mǎ jì
lù jì
fù jì
xuè jì
yuè jì
hàn jì
jiāo jì
guā jì
sì jì
zhōu jì
dào jì
yuè jì
dīng jì
bīn jì
fán jì
zàn jì
suí jì
pào jì
chái jì
bīng jì
wàng jì
ráng jì
gòng jì
fú jì
lín jì
luò jì
yǐn jì
sài jì
zhù jì
liáo jì
hé jì
gòng jì
qiū jì
yǎn jì
cì jì
pèi jì
dà jì
fàn jì
biàn jì
bá jì
jiā jì
fù jì
láo jì
yín jì
jiào jì
bài jì
dú jì
péi jì
fèng jì
sǎo jì
zhǔ jì
sì jì
gòng jì
liàn jì
gōng jì
suí jì
zhōng jì
wèi jì
yú jì
pū jì
nèi jì
lèi jì
xì jì
diào jì
tǎ jì
mà jì
cháng jì
sàng jì
tǐng jì
dì jì
zhí jì
zhèng jì
chūn jì
chǎn jì
jǐn jì
shāng jì
cè jì
huā jì
fán jì
āi jì
zhēng jì
zhà jì
kāi jì
xiōng jì
xiàng jì
xià jì
yàn jì
cí jì
lèi jì
biān jì
shè jì
wài jì
chái jì
⒈ 古代天子诸侯所举行的集合远近祖先神主于太祖庙的大合祭。
引《礼记·曾子问》：“祫祭於祖，则迎四庙之主。主出庙入庙必蹕。”
孔颖达疏：“祫，合祭祖。大祖三年一祫。谓当祫之年则祝迎高、曾、祖、禰四庙，而於大祖庙祭之。天子祫祭则迎六庙之主。今言四庙者，举诸侯言也。”
《穀梁传·文公二年》：“祫祭者，毁庙之主陈于大祖。未毁庙之主，皆升，合祭于大祖。”
范宁注：“祫祭者，皆合祭诸庙。已毁未毁之主，於大祖庙中以昭穆为次序。”
《汉书·韦玄成传》：“祫祭者，毁庙与未毁庙之主皆合食於太祖，父为昭，子为穆，孙復为昭，古之正礼也。”
《东观汉记·张纯传》：“祫祭以冬十月，冬者，五穀成熟，物备礼成，故合聚饮食也。”
清昭槤《啸亭续录·祫祭捧帛爵用近支王公》：“故命岁暮太庙祫祭。凡捧帛执爵诸执事官，皆用圣祖以下宗支诸王公将军充之。”
古时在太庙中合祭祖先。
祭读音：jì[ jì ]1. 对死者表示追悼、敬意的仪式：祭奠。祭礼。祭灵。祭典。祭扫。
2. 供奉鬼神或祖先：祭祖。祭天。祭祀。祭灶。
3. 使用（法宝）：祭起一件法宝。