làn wèi
làn cháng
làn mù
làn fǔ
làn huài
làn zhàng
làn zǎi
làn tuō
làn fàn
làn màn
làn huáng
làn jiāng
làn shā
làn shú
làn wū
làn kē
làn zǎi
làn làn
làn zhào
làn miào
làn hàn
làn hu
làn zǐ
làn hóng
làn zǐ
làn huǒ
làn ròu
làn é
làn zhǔ
làn zhēng
làn wěi
làn yún
làn dòu
làn bài
làn huò
làn jiàng
làn zhǐ
làn yè
làn bǐng
làn yì
làn màn
làn suì
làn shǒu
làn bān
làn yáng
làn zuì
làn yǐn
làn yíng
làn ruò
làn liào
làn kā
làn ní
làn táo
làn shǎng
làn gàn
làn jiǎo
làn kāi
làn màn
làn shèn
làn sǔn
làn yóu
làn zhuó
làn bǎn
làn kuì
làn zhàng
làn shí
làn màn
làn shì
làn jiàn
làn yín
làn mí
làn fā
⒈ 光亮貌；光芒闪耀貌。
引《汉书·司马相如传上》：“蜀石黄碝，水玉磊砢，磷磷烂烂，采色澔汗。”
颜师古注引郭璞曰：“皆玉石符采映曜也。”
晋张华《博物志》卷七：“夏桀之时， 费昌之河上，见二日：在东者烂烂将起；在西者沉沉将灭。”
宋李清照《＜金石录＞后序》：“葛衣岸巾，精神如虎，目光烂烂射人。”
康有为《顺德二直歌》：“巖电烂烂夜腾霜，抗疏斩奸剑吐鋩。”
⒉ 色彩鲜艳貌。
引唐白居易《牡丹芳》诗：“千片赤英霞烂烂，百枝絳艳灯煌煌。”
明宋濂《故龙泉汤师尹甫墓碣铭》：“晚年嗜种鞠，购得嘉种踰百，当秋高气清，黄白红紫盛开，烂烂然如张锦绣。”
明方孝孺《感橙树有作》诗：“纍纍枝间实，烂烂半青黄。”
郁达夫《题画》诗之三：“烂烂犹餘丹灶气，晚风吹作满林霞。”