biān cè
biān bào
biān chǐ
biān jiǎn
biān shào
biān shī
biān shāo
biān sǔn
biān dēng
biān fù
biān pǐ
biān dèng
biān chì
biān chǔ
biān niǔ
biān máo
biān shí
biān chuí
biān dí
biān pèi
biān niú
biān zé
biān zhe
biān lì
biān zhé
biān hén
biān shēng
biān pǔ
biān shāo
biān xuē
biān jié
biān chuí
biān yuē
biān jiǎn
biān chì
biān pū
biān cǎo
biān zhuó
biān zi
biān chī
biān zhuā
biān pú
biān bì
biān dèng
biān pào
biān jiā
biān shāo
biān jiàn
biān miàn
biān xíng
biān tǒng
biān yǐng
biān bǎn
biān dǎ
biān dū
biān jǐng
biān shāo
biān mào
biān gàng
biān shā
biān tà
biān fǔ
biān fá
biān mù
biān qū
biān jī
biān lè
biān mǐ
biān bèi
biān biāo
biān xíng
biān jiǎn
biān gǔ
biān bì
biān sī
biān xuè
biān zhàng
biān tuō
biān chuí
biān hū
biān chūn
dǎo pū
dié pū
guān pū
náng pū
měng pū
bī pū
diē pū
sī pū
dǎ pū
jiān pū
fǎn pū
qiāo pū
kē pū
yǎn pū
yī pū
fěn pū
chì pū
jìn pū
dié pū
duàn pū
jiù pū
fān pū
pāi pū
hé pū
diān pū
jiǎo pū
fú pū
cuī pū
pǐ pū
pī pū
zé pū
mài pū
chī pū
diān pū
tuò pū
chuí pū
tiào pū
bǎi pū
áo pū
mǎi pū
téng pū
jiān pū
tǎo pū
biān pū
jiǎn pū
ā pū
jī pū
xiāng pū
qiān pū
jiǎn pū
⒈ 见“鞭扑”。亦作“鞭朴”。亦作“鞭扑”。用作刑具的鞭子和棍棒。亦指用鞭子或棍棒抽打。
引《邓析子·转辞》:“圣人逍遥一世,罕匹万物之形,寂然无鞭朴之罚,莫然无叱咤之声。”
《国语·鲁语上》:“大刑用甲兵,其次用斧鉞,中刑用刀锯,其次用钻笮,薄刑用鞭扑,以威民也。”
韦昭注:“鞭,官刑也,扑,教刑也。”
《汉书·刑法志》:“薄刑用鞭扑。”
颜师古注:“扑,杖也。”
《宋书·少帝纪》:“亲执鞭扑,殴击无辜,以为笑乐。”
唐元稹《哭子》诗之五:“鞭朴校多怜校少,又缘遗恨哭三声。”
清袁枚《随园诗话》卷四:“夫人奴蓄之,无礼已甚;闻又鞭扑之。”
郑振铎《取火者的逮捕·埃娥七》:“她是这样挣扎的挨过畜类的生活,一天又一天的,受了多少的鞭扑。”
鞭,官刑。扑,教刑。鞭扑指用鞭子责打的刑罚。《国语.鲁语上》:「大刑用甲兵,其次用斧钺,中刑用刀锯,其次用钻笮,薄刑用鞭扑,以威民也。」也作「鞭扑」。
鞭biān(1)(名)鞭子;赶牲口的用具:皮~。(2)(名)古代的一种兵器;用铁做成;有节:钢~|竹节~。(3)(名)成串的爆竹:~炮。(4)(动)鞭打:~马。
扑读音:pū扑pū(1)(动)用力向前冲;使全身突然伏在物体上:~进怀|香气~鼻。(2)(动)把全部心力用到(工作、事业等上面):一心~在工作上。(3)(动)拍打:~粉|鸟儿~着翅膀。(4)(动)扑打;进攻:~灭|~蝇|直~敌军巢穴。