pǔ qǐng
kěn qǐng
qí qǐng
huí qǐng
fán qǐng
kōu qǐng
dǎ qǐng
shùn qǐng
jié qǐng
qǐ qǐng
cháo qǐng
qì qǐng
bǐng qǐng
kěn qǐng
kòu qǐng
zhà qǐng
pì qǐng
qǐ qǐng
shēn qǐng
chén qǐng
xiāng qǐng
gù qǐng
cù qǐng
jīng qǐng
shǔ qǐng
yán qǐng
suàn qǐng
bù qǐng
cān qǐng
kòu qǐng
zhǐ qǐng
zī qǐng
yíng qǐng
mài qǐng
dūn qǐng
zhēng qǐng
shē qǐng
zī qǐng
hán qǐng
de qǐng
cì qǐng
yù qǐng
chī qǐng
dǎo qǐng
bài qǐng
āi qǐng
shàng qǐng
gào qǐng
yè qǐng
jìn qǐng
héng qǐng
yì qǐng
guǎn qǐng
tí qǐng
gōng qǐng
bǎi qǐng
yāo qǐng
chéng qǐng
jìng qǐng
pìn qǐng
qǐ qǐng
yàn qǐng
lùn qǐng
sī qǐng
qiú qǐng
lǐ qǐng
fèng qǐng
xún qǐng
cuī qǐng
gōng qǐng
shēn qǐng
yuē qǐng
zhūn qǐng
qǐ qǐng
fèng qǐng
gàn qǐng
bào qǐng
gòu qǐng
xiān qǐng
zhǔ qǐng
guān qǐng
yuè qǐng
chéng qǐng
⒈ 谘询请教。
引南朝陈真观《梦赋》：“欲伸諮请，愿垂高命。”
元辛文房《唐才子传·王贞白》：“梁陶宏景弃官隐居三茅，国事必諮请，称‘山中宰相’。”
《三国演义》第一〇四回：“适因匆遽，失於諮请，故復来耳。”
⒉ 具文请示。
引清黄六鸿《福惠全书·莅任·承事上司》：“諮请之，必婉必诚。”
谘zī(1)同“咨”(2)。
请读音：qǐng请qǐng(1)（动）请求：～教｜～假。(2)（动）邀请；聘请：～客｜～医生。(3)（副）敬辞；用于希望对方做某事：您～坐｜～准时出席。(4)（动）旧时指买香烛、纸马、佛龛。