chéng chǔ
chéng bàn
chéng gé
chéng jǐng
chéng jiè
chéng yì
chéng yù
chéng zhì
chéng è
chéng gǎi
chéng chuàng
chéng jiè
chéng fá
chéng jiū
chéng gēng
chéng zhì
chéng jǐng
chéng jǔ
chéng bì
chéng biǎn
chéng quàn
chéng nán
chéng fèn
chéng jù
chéng zé
chéng shì
chéng yì
chéng yīng
chéng yì
yú fèn
suì fèn
chéng fèn
sì fèn
jí fèn
chēn fèn
chǐ fèn
biàn fèn
jī fèn
juàn fèn
bào fèn
cán fèn
gǎn fèn
jiāo fèn
jī fèn
zhuī fèn
fā fèn
bù fèn
cāi fèn
chěng fèn
shēng fèn
mèn fèn
yí fèn
qì fèn
biǎn fèn
yǐn fèn
zào fèn
qián fèn
qiáo fèn
fèn fèn
huái fèn
sī fèn
huì fèn
zhì fèn
chēn fèn
kuì fèn
gāng fèn
xīn fèn
chóu fèn
ā fèn
xián fèn
xuān fèn
bēi fèn
juān fèn
mào fèn
yuàn fèn
jiā fèn
jiāo fèn
yuān fèn
jī fèn
nù fèn
yōu fèn
⒈ 克制忿怒。 《北齐书·陈元康传》：“元康諫曰：‘王教训世子，自有礼法，仪刑式瞻，岂宜至是！’言辞恳恳，至於流涕。参见“惩忿窒欲”。
引高祖从此为之惩忿。”
明沉鲸《双珠记·狱中冤恨》：“［末］ 王先生不消愁烦，君子谓囹圄为福堂，以其可悔过而迁善也。［生］难道福堂能惩忿？”
惩chéng(1)（动）处罚：～办｜～处（chǔ）｜～治。(2)（动）〈书〉警戒。
忿读音：fèn忿fèn(1)同“愤”：～怒｜～恨｜～詈｜～恚。(2)见〔不忿〕、〔气不忿儿〕。