jù xīng
jù dòu
jù liè
jù xiàn
jù jīn
jù jué
jù dòu
jù jì
jù zi
jù jù
jù zhǎo
jù huì
jù qún
jù chén
gōu méng
jù bó
jù lèi
jù zhú
jù yǎn
jù jǐ
gōu wàng
jù lí
jù tú
jù guǎn
jù jì
jù gǔ
jù diào
jù xiào
jù lián
jù jué
jù lóng
jù dùn
jù diǎn
jù bāo
jù duàn
jù lú
jù jǔ
jù jī
jù wú
jù lán
gōu lí
jù lǜ
jù jí
jù shéng
jù hào
jù lán
jù jié
jù gé
jù zhōu
jù liú
jù zhuī
jù kǎo
jù jiù
jù bó
jù lán
jù zhù
jù jiǎn
jù qǔ
jù zú
jù lǚ
gōu wú
jù mài
jù jù
jù shì
gōu wǎng
jù jiě
jù chú
jù huán
jù suǒ
jù jǐ
jù dāng
jù fǎ
jù dù
jù zhǐ
jù bǐng
jù gōng
jù shēn
jù xíng
⒈ 佛经唱词的句子。
引《艺文类聚》卷七七引南朝梁沉约《内典序》：“虽精理莹心，止於句偈。”
唐刘禹锡《送深法师游南岳》诗：“十方传句偈，八部会坛场。”
1. 由词组成的能表示出一个完整意思的话：句子。句法。
2. 〔句读（dòu）〕古代称文词停顿的地方为“句”或“读”。
3. 量词，用于语言：三句话不离本行（háng）。
偈读音：jì,jié[ jì ]1. 〔偈陀〕梵语“颂”，即佛经中的唱词。简作“偈”。