biāo méi
hán méi
chuī méi
luò méi
là méi
chǔ méi
chū méi
shí méi
ōu méi
suān méi
mò méi
líng méi
wū méi
lǐng méi
yuè méi
gēng méi
shuāng méi
sòng méi
qiǎo méi
wàng méi
dǎng méi
tái méi
huáng méi
diào méi
hóu méi
guān méi
cán méi
bái méi
zhū méi
jì méi
yù méi
yíng méi
xuě méi
tián méi
gǎo méi
yáng méi
duàn méi
rù méi
là méi
guān méi
hè méi
xǐ méi
qīng méi
zuò méi
yáng méi
là méi
sū méi
biāo méi
wú méi
jiāng méi
nòng méi
tàn méi
xiāng méi
xī méi
láng méi
yán méi
léng méi
què méi
gōng méi
yì méi
jì méi
⒈ 枝干着有苔藓的梅树。
引宋范成大《梅谱》:“古梅会稽最多, 四明、吴兴亦间有之。其枝樛曲万状,苍蘚鳞皴,封满花身。又有苔鬚,垂於枝间,或长数寸,风至緑丝飘飘可玩。初谓古木久歷风日致然,详考会稽所产,虽小株亦有苔痕,盖别是一种,非必古木。”
宋周密《乾淳起居注》:“苔梅有二种, 宜兴张公洞者,苔蘚甚厚,花极香;一种出越土,苔如緑,丝长尺餘。”
1. 隐花植物的一类,根、茎、叶的区别不明显,常贴在阴湿的地方生长:青苔。苔藓。苔原。
梅读音:méi梅méi(1)(名)乔木;性耐寒;早春开花;有粉红、白、红等颜色。果实球形;味酸。(2)(名)这种植物的花。(3)(名)(~子)这种植物的果实。(4)(名)(Méi)姓。