péng xiào
péng shān
péng gù
péng hǎo
péng shí
péng gōng
péng yà
péng tóu
péng chái
péng zhī
péng jiǎ
péng zān
péng kěn
péng chóu
péng yàn
péng shé
péng lǚ
péng jiù
péng yín
péng fù
péng jiān
péng ài
péng tú
péng xì
péng bǐ
péng dǔ
péng liáo
péng dǎng
péng chóu
péng xī
péng chōng
péng xié
péng qī
péng yì
péng bāng
péng péng
péng yǒu
péng zūn
péng bèi
péng shàn
péng cóng
péng sī
péng zhí
péng yóu
péng yàn
péng shān
péng rén
péng huáng
péng lèi
péng cáo
péng jiǔ
péng huì
péng jiā
péng xīn
péng yǐn
péng yuán
péng bàn
péng chóu
péng chǐ
péng liáo
péng xīng
péng fēn
péng huǒ
péng lái
⒈ 象声词。形容鼓声。
引唐南卓《羯鼓录》：“宋开府璟 ……与上论鼓事曰：‘不是青州石末，即是曾山花甆，捻小碧上，掌下须有朋肯声。’”
朋péng(1)（名）朋友：良～｜宾～满座。(2)（名）〈书〉结党：～比为奸。(3)（名）〈书〉伦比：硕大无～。
肯读音：kěn肯kěn（名）附着在骨头上的肉：中～｜～綮。肯kěn(1)（动）表示同意：我劝说了半天；他才～了。(2)（动）表示主观上乐意；表示接受要求：～虚心接受意见。(3)（动）〈方〉表示时常或易于：这几天～下雨。