qiān bì
qiān lù
qiān zhì
qiān shū
qiān zhǒng
qiān jūn
qiān zhuǎn
qiān huáng
qiān zuò
qiān zhuó
qiān shè
qiān fāng
qiān xù
qiān gé
qiān jiā
qiān dǐng
qiān xìng
qiān cú
qiān jìn
qiān tú
qiān huǐ
qiān mí
qiān jì
qiān cuò
qiān yì
qiān jì
qiān liú
qiān zhé
qiān xǐ
qiān miè
qiān yì
qiān fén
qiān xīn
qiān diào
qiān zhǒng
qiān duó
qiān é
qiān zhái
qiān nuó
qiān yè
qiān cuì
qiān lì
qiān chí
qiān shàn
qiān hǎi
qiān zhì
qiān shòu
qiān é
qiān jiāo
qiān què
qiān biǎn
qiān yuè
qiān wàng
qiān zhí
qiān zhú
qiān rèn
qiān kè
qiān dǒng
qiān téng
qiān fàng
qiān cáng
qiān ān
qiān shǎng
qiān chì
qiān xíng
qiān zhào
qiān tiāo
qiān fù
qiān mián
qiān fǔ
qiān jīng
qiān tì
qiān lì
qiān shì
qiān qíng
qiān fēng
qiān yuàn
qiān juān
qiān bǔ
qiān mào
qiān bài
qiān cì
qiān dì
qiān zàng
qiān xíng
qiān liú
qiān shēng
qiān dǎo
qiān kè
qiān rì
qiān fèng
qiān cú
qiān diàn
qiān xù
qiān jué
qiān gé
qiān shēng
qiān pái
qiān huí
qiān miào
qiān chǒng
qiān fù
qiān yún
qiān gé
qiān zàng
qiān zhì
qiān suǒ
qiān rǎn
qiān guó
qiān jiǎn
qiān bìng
qiān mù
qiān qiáo
qiān gù
qiān xiàng
qiān shàn
qiān huì
qiān gǔ
qiān táo
qiān yùn
qiān lì
qiān gǎi
qiān xiè
qiān yīng
qiān còu
qiān xíng
qiān huà
qiān guān
qiān jiù
qiān shā
qiān xuē
qiān jū
qiān zhào
qiān zhì
qiān bá
qiān niàn
qiān luò
qiān pèi
qiān jí
qiān chú
qiān sàn
qiān tǔ
qiān dū
qiān lèi
qiān jué
qiān zhí
qiān yú
qiān qūn
qiān lǔ
qiān qīn
qiān bìn
qiān yí
qiān jiàn
qiān bào
qiān nù
qiān yí
qiān fēi
qiān biǎn
qiān cuàn
qiān yán
qiān mǎn
qiān lín
qiān rǒng
qiān chù
qiān bī
qiān fǎ
qiān zhōu
qiān lìng
qiān shén
qiān gēng
qiān rě
qiān xí
qiān biàn
qiān rù
qiān bō
qiān fù
qiān huàn
qiān bì
qiān zuò
qiān dài
qiān xióng
qiān chén
qiān yáo
qiān ràng
qiān huò
qiān mín
qiān rén
qiān shǐ
qiān fēng
迁徙qiānxǐ
(1) 迁移;搬家
英move(2) 变易;更改
英change(3) 为了觅食或繁殖周期性地从一地区或气候区迁移到另一地区或气候区
英migrate例迁徙之徒。——汉·贾谊《过秦论上》英do corvee labour to distant place⒈ 犹变化。
引《荀子·非相》:“与时迁徙,与世偃仰。”
《史记·李斯列传》:“盖闻圣人迁徙无常,就变而从时,见末而知本,观指而覩归。”
宋陈师道《拟御试武举策》:“及上废其典、下失其职而周衰矣,故征伐出於诸侯,使典之用舍兴坏繫焉迁徙。”
⒉ 更改;改变。
引《国语·齐语》:“是故卒伍整於里,军旅整於郊,内教既成,令勿使迁徙。”
韦昭注:“迁徙,犹改更也。”
汉荀悦《汉纪·文帝纪下》:“故卒伍成於内,则军正定於外,服习以成,勿令迁徙。”
清平步青《霞外攟屑·斠书·宿迁县志》:“至国朝雍正十一年,復属徐州。沿革迁徙不一,故志为难。”
⒊ 搬家;从一处搬到另一处。
引汉应劭《风俗通·正失·王阳能铸黄金》:“王阳虽儒生,自寒贱,然好车马衣服,极为鲜好,而无金银文绣之物,及迁徙去处,所载不过囊衣。”
宋苏轼《策别十九》:“如此则内无屯聚仰给之费,而外无迁徙供亿之劳。”
鲁迅《书信集·致李秉中》:“家母等仍居北京,盖年事已老,习于安居,迁徙殊非所喜。”
⒋ 流放边远地区。
引《史记·陈涉世家》:“陈涉瓮牖绳枢之子、甿隶之人而迁徙之徒也。”
宋田况《儒林公议》卷上:“李迪既与丁谓论事,得罪迁徙,淹沦久之。”
《元典章新集·刑部·毁伤眼目》:“将曹辛一决杖一百七下,迁徙辽阳屯种。”
⒌ 谓升迁官职。
引《史记·龟策列传》:“卜迁徙去官不去。”
宋王巩《闻见近录》:“上悉可,内外迁徙,数日间凡数十人,皆文靖平日所厚。”
清傅维鳞《明书》卷一六二:“刘瑾用事,以入赂迁徙人官,故中外冀迁官者多贪墨克赂,民重病之。”
搬移、迁移。