bǎ shi
bǎ mén
bǎ rú
bǎ sāo
bǎ hù
bǎ shi
bǎ wàn
bǎ tóu
bǎ guān
bǎ wěn
bǎ mèi
bǎ zuò
bǎ zǒng
bǎ chǎng
bǎ wán
bǎ jué
bǎ jiā
bǎ zhǎ
bǎ bēi
bǎ chí
bǎ yǔ
bǎ zhǎn
bǎ wán
bǎ shǒu
bǎ duàn
bǎ huá
bǎ xiè
bǎ má
bǎ xì
bǎ gùn
bǎ huǒ
bǎ mài
bǎ huá
bǎ tuó
bǎ sì
bǎ niào
bǎ wò
bǎ xià
bǎ xiāng
bǎ bǎ
bǎ juàn
bǎ zǒng
bǎ lán
bǎ diào
bǎ duò
bǎ dìng
bǎ zi
bǎ zuò
bǎ jié
bǎ gān
bǎ sù
bǎ tóu
bǎ ná
bǎ bí
bǎ huà
bǎ qiǎn
bǎ jiǔ
bà gāng
bǎ bǐ
bǎ xì
bǎ bèi
bǎ gǒng
bǎ pào
bǎ píng
bǎ yú
bǎ láo
bǎ zhǎng
bǎ bǐng
bǎ zhuō
bǎ nòng
bǎ mài
bǎ dōu
bǎ sè
bǎ shou
bǎ zhǎn
bǎ lǎn
bǎ jiāo
bǎ jué
bǎ zhù
bǎ fēng
bǎ wù
bǎ zuàn
bǎ bì
wèn má
gé má
gào má
jū má
bái má
zhì má
zhù má
zhī ma
bǎ má
shuāi má
shòu má
líng má
sī má
tuō má
gù má
bō má
hóng má
jú má
dà má
sī má
cuō má
zhǔ má
mǔ má
hēi má
sāng má
yà má
rú má
jiàng má
xiāng má
qián má
shú má
dāo má
shí má
qīng má
hú má
zhēn má
jiāo má
wū má
ròu má
jiàn má
xiàn má
huā má
jiān má
xǐ má
zhù má
nào má
xù má
shuāi má
róu má
shé má
jī má
sàn má
péng má
xuān má
fā má
huáng má
mò má
pī má
zhǒng má
tiē má
sū má
yóu má
là má
ōu má
cǎo má
tiān má
sū má
hé má
qǐng má
dào má
chì má
shū má
què má
bì má
zhī ma
cuò má
suān má
hē má
jiān má
cán má
zǐ má
quán má
zhù má
pí má
hàn má
jī má
⒈ 唐宋时，封王及任免将相等重大事件，以白麻纸书写诏书。宣诏时指定专人在旁提示，称为“把麻”。
引《太平广记》卷一八七引唐韦绚《刘宾客嘉话录》：“通事舍人宣詔，旧命拾遗团（圈）句把麻者，盖謁者不知书，多失句度，故用拾遗低声摘句以助之。”
宋庞玉英《文昌杂录》卷一：“及吕温为拾遗，被唤把麻不肯去，遂成故事。拾遗不把麻自吕始。时柳宗元戏吕云：‘幸识一文半字，何不与他把麻。’”
宋陆游《老学庵笔记》卷十：“苏子容诗云：‘起草才多对卷速，把麻人众引声长。’……盖昔时宣制，皆曼延其声，如歌咏之状。”
唐代以麻纸缮写诏敕，宣诏时指定专人在旁提示断句，以免出错，称为「把麻」。
1. 拿，抓住：把酒（拿着酒杯）。把玩（拿着赏玩）。
2. 控制，掌握：把握。把舵。
3. 看守：把守。把门儿。
4. 自行车、手推车等的手柄：车把。
5. 可以用手拿的小捆：秫秸把儿。
6. 专权，一手独揽：把持大权。
7. 从后托起小孩两腿使之大小便的动作：把尿。
8. 介词，义为拿，处置，致使：你能把他怎么样。
9. 量词。
10. 结盟：拜把子。把兄弟。
麻读音：má[ má ]1. 草本植物，种类很多，有“大麻”、“苎麻”、“苘麻”、“亚麻”等。茎皮纤维通常亦称“麻”，可制绳索、织布：麻布。麻衣。麻袋。麻绳。麻纺。
2. 指“芝麻”：麻酱。麻油。
3. 像腿、臂被压后的那种不舒服的感觉：脚麻了。
4. 感觉不灵，或丧失感觉，引申为思想不敏锐：麻痹。麻醉。麻木不仁。
5. 面部痘瘢，引申指物体表面粗糙：麻子。
6. 带细碎斑点的：麻雀。麻蝇。
7. 喻纷乱：麻乱。麻沸。
8. 姓。