jì jué
jì bìng
jì zhú
jì qǔ
jì dài
jì míng
jì qīn
jì gū
jì zhǒng
jì shòu
jì bài
jì mǔ
jì xù
jì zōng
jì tiān
jì jìn
jì tǐ
jì wèi
jì shào
jì pèi
jì huǒ
jì hǎo
jì zhì
jì měi
jì shēng
jì tǒng
jì sì
jì xù
jì zuǎn
jì wǔ
jì niàn
jì qīng
jì guǐ
jì yè
jì chán
jì yǎng
jì rì
jì jì
jì rèn
jì chén
jì sì
jì chéng
jì èr
jì chéng
jì shù
jì jiù
jì qiān
jì shì
jì lù
jì zǐ
jì jì
jì xīng
jì hòu
jì guǐ
jì xù
jì zhěn
jì zōng
jì zuò
jì ér
jì qǐ
jì gēng
jì gū
jì lì
jì zhòu
jì fù
jì zhú
jì nǚ
jì shì
jì bàn
jì xí
lái sì
chū sì
jiàn sì
miáo sì
jì sì
shì sì
shì sì
dí sì
hái sì
bào sì
fǎ sì
zhé sì
lì sì
hóng sì
luàn sì
gū sì
chǔ sì
wú sì
chéng sì
zhǒng sì
huáng sì
guò sì
zhī sì
guǎng sì
fá sì
fěi sì
zuǎn sì
jué sì
xuè sì
jì sì
sì sì
gēn sì
kāi sì
bù sì
guó sì
qiú sì
lìng sì
rù sì
hòu sì
fǔ sì
继嗣jìsì
(1) 指传宗接代;继承
英adopt a young relatine(2) 继承的人
英heir(3)(.好工具)继续
英go on⒈ 延续；继续。
引《诗·小雅·杕杜》：“王事靡盬，继嗣我日。”
《淮南子·人间训》：“周室衰，礼义废， 孔子以三代之道教导於世，其后继嗣至今不絶者，有隐行也。”
《汉书·律历志下》：“凡殷世继嗣三十一王，六百二十九岁。”
唐王迥《同孟浩然宴赋》诗：“屈宋英声今止已，江山继嗣多才子。”
⒉ 传宗接代。
引《史记·吕太后本纪》：“今皇帝病久不已，迺失惑惛乱，不能继嗣奉宗庙祭祀。”
清李渔《巧团圆·议赘》：“﹝曹玉宇﹞亡儿殀折，继嗣无人。”
⒊ 后嗣；后代。
引《后汉书·皇后纪上·和熹邓皇后》：“时帝数失皇子，后忧继嗣不广，恒垂涕叹息。”
《世说新语·赏誉》“天地无知，使伯道无儿” 刘孝标注引晋孙盛《晋阳秋》：“邓攸既弃子，遂无復继嗣，为有识伤惜。”
⒋ 特指帝王的继位者。
引《史记·太史公自序》：“汉既初兴，继嗣不明，迎王践祚，天下归心。”
汉荀悦《汉纪·成帝纪二》：“陛下即位十五年，继嗣不立而日夜出游。”
宋司马光《乞建储上殿札子》：“乞陛下蚤定继嗣，以遏乱源。”
持续。
继jì(1)（动）继续；接续。～任｜中～线｜前赴后～。(2)（动）继而：初感头晕；～又吐泻。
嗣读音：sì嗣sì(1)本义：诸候传位给嫡长子。(2)（动）接续；继承。(3)（名）子孙。