kuān hēi
kuān kǒu
kuān shàn
kuān shùn
kuān zé
kuān jìng
kuān diǎn
kuān tài
kuān zhào
kuān sì
kuān yán
kuān suì
kuān zhōng
kuān zhèng
kuān zhǎn
kuān shuǎng
kuān xìn
kuān xiáng
kuān jiě
kuān xiāng
kuān dé
kuān yuán
kuān zhì
kuān xiōng
kuān chí
kuān xiè
kuān yuán
kuān jiè
kuān cháng
kuān dǎ
kuān jiāo
kuān wèi
kuān yán
kuān hè
kuān jǐn
kuān shì
kuān zhōng
kuān kuò
kuān měng
kuān róu
kuān yǐn
kuān shè
kuān yǐn
kuān pǔ
kuān xiá
kuān kōng
kuān shì
kuān kē
kuān míng
kuān xiàn
kuān ràng
kuān liàng
kuān fǎ
kuān lüè
kuān lǜ
kuān rěn
kuān guǎng
kuān xīn
kuān kǎi
kuān yì
kuān dàn
kuān ráo
kuān hóng
kuān fàn
kuān mǐn
kuān kè
kuān shè
kuān kuài
kuān shū
kuān jiǎ
kuān xùn
kuān cí
kuān chang
kuān yán
kuān huà
kuān jiān
kuān yǒng
kuān róng
kuān xùn
kuān pì
kuān wǎng
kuān zhēng
kuān yáo
kuān dà
kuān tòng
kuān yǎ
kuān mò
kuān zhuǎn
kuān liú
kuān qíng
kuān xíng
kuān lè
kuān lì
kuān miǎn
kuān dài
kuān jiǎn
kuān chàng
kuān jìng
kuān kuàng
kuān màn
kuān cuì
kuān nóng
kuān ān
kuān ruì
kuān rén
kuān liàng
kuān tōng
kuān shū
kuān bó
kuān xián
kuān dù
kuān chuo
kuān hóng
kuān duàn
kuān tǐng
kuān yī
kuān mín
kuān sù
kuān jí
kuān kuò
kuān tùn
kuān shū
kuān shēn
kuān lìng
kuān zuò
kuān yùn
kuān jiàng
kuān píng
kuān fàng
kuān hóng
kuān ruì
kuān zhòng
kuān yù
kuān zòng
kuān chōng
kuān zhǎi
kuān huái
kuān shē
kuān píng
kuān shì
kuān shù
kuān hòu
kuān yú
kuān chéng
kuān huì
kuān miǎn
kuān yú
kuān dài
kuān gē
kuān xī
kuān ēn
kuān dài
kuān yǔ
kuān huō
kuān hù
kuān xù
kuān jiǎn
kuān shū
kuān tiáo
kuān hé
kuān sōng
kuān dài
kuān pì
kuān huǎn
kuān chǎng
kuān shèng
kuān yǎn
kuān yòu
kuān fǔ
xiāo huō
shēn huō
kāi huò
sǎ huō
pī huō
lā huō
xiāo huō
jì huō
chǎng huō
xū huō
chàng huō
kōng huō
duō huō
jiě huō
dùn huō
shū huō
chāo huō
hóng huō
xiāo huō
dòng huō
liáo huō
qiǎn huō
yā huō
chǐ huò
o huo
chú huō
hóng huō
wēi huō
lǎng huō
míng huō
hóng huō
tōng huō
huī huō
xiāo huō
yǎo huō
xiǎng huō
pōu huō
xiāo huō
kuān huō
yáng huō
hōng huō
juān huō
xūn huō
tián huō
shuǎng huō
fēn huō
qīng huō
xūn huō
huò huō
sì huō
chū huō
xī huō
犹宽阔。
⒈ 犹宽阔。
引元高文秀《遇上皇》第二折：“民间有此贤哉之人，虽是容貌鄙陋，心意宽豁，此人有圣贤之道。”
明徐弘祖《徐霞客游记·滇游日记八》：“北支分而东向，逶迤与此山属，南抱为壑，颇宽豁，而坡陀层伏，不成平坞。”
《红楼梦》第十七回：“再进数步，渐向北边，平坦宽豁，两边飞楼插空，雕甍綉槛，皆隐於山坳树杪之间。”
柳青《创业史》第二部第四章：“当了党员，我要把心胸放宽豁一点。”
宽kuān(1)基本义：（形）横的距离大；范围广。(2)（名）宽度：这条河有一里～。(3)（动）放宽；使松缓：～限｜～心。(4)（形）宽大；不苛求（跟‘严’相对）：～容｜从～处理。(5)（形）富裕；宽绰：他手头比过去～多了。(6)（Kuān）姓。
豁读音：huō,huò[ huō ]1. 残缺，裂开：豁口。豁子（残缺的口子）。
2. 摒弃；舍却：豁出性命。