hàn yān
hàn tǎ
hàn mái
hàn yún
hàn lù
hàn léi
hàn lóng
hàn hàn
hàn lián
hàn tián
hàn jì
hàn yāng
hàn nián
hàn qì
hàn zuò
hàn lù
hàn sǎn
hàn liǔ
hàn shí
hàn qiàn
hàn zī
hàn xiàng
hàn chuán
hàn bīng
hàn lì
hàn qíng
hàn jūn
hàn gǔ
hàn duì
hàn jǐng
hàn bá
hàn lào
hàn dǎi
hàn qiáo
hàn huò
hàn huāng
hàn dào
hàn hàn
hàn mǔ
hàn zhàn
hàn hǎi
hàn jì
hàn ǒu
hàn nüè
hàn jiǎn
hàn dì
hàn kàng
hàn zāi
hàn gān
hàn qín
hàn cǎo
hàn dào
wén léi
zhèn léi
yìng léi
shí léi
dì léi
zhà léi
tiě léi
tà léi
guò léi
tún léi
dòng léi
wén léi
ròu léi
guà léi
huǒ léi
níng léi
pī léi
pào léi
xiǎng léi
xīn léi
hǒu léi
dú léi
gàn léi
tíng léi
yú léi
chūn léi
qióng léi
gǔn léi
shuǐ léi
bēn léi
sǎo léi
qiāng léi
jí léi
hū léi
zhé léi
bēn léi
chē léi
nán léi
fǎ léi
gàn léi
gǔ léi
bào léi
qǐ léi
xùn léi
dǎ léi
mèn léi
jī léi
qīng léi
tiān léi
bí léi
lóng léi
hàn léi
xióng léi
yù léi
yún léi
wǔ léi
kōng léi
gǔn léi
zhuǎn léi
diàn léi
chéng léi
jiù léi
hàn léi
ěr léi
yīn léi
shǒu léi
tóng léi
fēng léi
hōng léi
jiāo léi
bǎi léi
chén léi
jiàn léi
pī léi
chén léi
bù léi
yīn léi
cí léi
dà léi
qián léi
pái léi
fēng léi
fù léi
⒈ 旱天雷，晴天里的雷。其声特别响亮。
引《太平御览》卷四八九引晋裴启《语林》：“有人诣谢公别， 谢公流涕，人了不悲。既去，左右曰：‘向客殊自密云。’ 谢公曰：‘非徒密云，乃自旱雷。’”
清蒲松龄《聊斋志异·西湖主》：“一言甫毕，旱雷聒耳，肉竹嘈杂，不復可闻言笑。”
高缨《达吉和她的父亲》：“更想不到衰弱的任老汉竟也会暴跳起来，他用旱雷似的声音大叫。”
⒉ 指地雷。
引严复《救亡决论》：“不讲光、电、气、水，又何能为伏桩旱雷与通语探敌诸事也哉？”
旱hàn(1)（形）没有降水或降水太少（多跟‘涝’相对）：～灾｜天～｜防～｜抗～｜庄稼～了。(2)（形）跟水无关的：～烟｜～伞。(3)（形）非水田的；陆地上的：～地｜～稻｜～獭｜～船。(4)（形）指陆地交通：～路。
雷读音：léi1.带异性电的两块云相接近时放出闪电，闪电引起的高温使空气膨胀、水滴汽化而发生的强烈爆炸声。
2.一种爆炸性的武器：水～。地～。