guǎ méng
guǎ jiāng
guǎ shí
guǎ dàn
guǎ liè
guǎ bó
guǎ jiǔ
guǎ gū
guǎ móu
guǎ cǎo
guǎ qī
guǎ zǐ
guǎ àn
guǎ kè
guǎ mèi
guǎ tóu
guǎ cù
guǎ zhī
guǎ huáng
guǎ mǔ
guǎ fāng
guǎ lòu
guǎ rén
guǎ fu
guǎ lí
guǎ yú
guǎ qíng
guǎ mò
guǎ chù
guǎ tè
guǎ chóu
guǎ ruò
guǎ xiān
guǎ chéng
guǎ mào
guǎ xiōng
guǎ nián
guǎ fá
guǎ sǎo
guǎ hé
guǎ tú
guǎ lǜ
guǎ nè
guǎ shì
guǎ bái
guǎ duàn
guǎ shěn
guǎ qù
guǎ mín
guǎ qiǎn
guǎ yóu
guǎ hé
guǎ zhù
guǎ yù
guǎ ǒu
guǎ hè
guǎ fū
guǎ lā
guǎ mìng
guǎ jūn
guǎ yǔ
guǎ fā
guǎ tài
guǎ lì
guǎ yán
guǎ qīng
guǎ jū
guǎ dàn
guǎ là
guǎ chóu
guǎ fù
guǎ ēn
guǎ néng
guǎ qì
guǎ lì
guǎ yíng
guǎ lǎo
guǎ yuē
guǎ shuāng
guǎ dàn
guǎ là
guǎ qiàn
guǎ jiāo
guǎ hú
guǎ chén
guǎ huǐ
guǎ zhì
guǎ shǎo
guǎ lǎo
guǎ wéi
guǎ xiá
guǎ wén
guǎ guò
guǎ shòu
guǎ yuàn
guǎ jiàn
guǎ dǎng
guǎ hàn
guǎ gōng
guǎ shuāng
guǎ dé
guǎ ǒu
guǎ ài
guǎ huān
guǎ wèi
guǎ chóu
guǎ dú
guǎ xué
guǎ xìn
guǎ sè
guǎ zhuàng
wèi zhù
jì zhù
duō zhù
fù zhù
zì zhù
bāng zhù
xié zhù
xiāng zhù
jiè zhù
zhōu zhù
guǎ zhù
zhuāng zhù
gòng zhù
zī zhù
shū zhù
jù zhù
xiāng zhù
bǔ zhù
fù zhù
míng zhù
pí zhù
xiā zhù
yuán zhù
shǒu zhù
gēng zhù
còu zhù
qiān zhù
shàn zhù
bāng zhù
kuāng zhù
shén zhù
fǔ zhù
shī zhù
nèi zhù
fù zhù
tán zhù
fǔ zhù
gōng zhù
bì zhù
zàn zhù
pí zhù
yòu zhù
bì zhù
hù zhù
wú zhù
jiǎng zhù
juān zhù
fèng zhù
quàn zhù
jī zhù
fú zhù
cì zhù
jǐng zhù
qiú zhù
hù zhù
dǎng zhù
tiān zhù
dǐng zhù
zhèn zhù
jìn zhù
jiù zhù
gào zhù
jiá zhù
ā zhù
jiǎ zhù
jī zhù
⒈ 谓帮助的人很少。
引《孟子·公孙丑下》：“得道者多助，失道者寡助。”
宋苏轼《徐州谢上表》：“臣軾伏念，臣奋身农亩，託迹书林，信道直前，曾无坎井之避；立朝寡助，谁为先后之容？”
范文澜蔡美彪等《中国通史》第二编第一章第二节：“秦始皇、李斯最后采用焚书坑儒的野蛮方法，广大士群绝望，转到反对方面，皇帝和官僚变成孤立寡助的少数人。”
寡guǎ(1)（形）少；缺少（跟‘众、多’相对）：～欢｜沉默～言｜～不敌众｜孤陋～闻。(2)（形）淡而无味：清汤～水。(3)（形）妇女死了丈夫：守～｜～居。
助读音：zhù,chú[ zhù ]1. 帮助协同，辅佐：辅助。帮助。助手。助人为乐。助桀为虐。拔苗助长（zhǎng ）。爱莫能助。
2. 相传为殷代的租赋制度。