yú xìng
yú fū
yú xiào
yú kǔn
yú lǔ
yú xīn
yú àn
yú shèn
yú rú
yú gàn
yú qiǎn
yú zhuō
yú àn
yú gǔ
yú wán
yú zhì
yú jìn
yú dùn
yú fù
yú sǒu
yú bèn
yú hàn
yú àn
yú sù
yú zhǔ
yú guǎng
yú chī
yú zhuàng
yú yí
yú xiǔ
yú làn
yú chǔn
yú dòng
yú bào
yú zhōng
yú lǜ
yú méng
yú gù
yú kuǎn
yú nuò
yú huò
yú shī
yú wū
yú sè
yú lǔ
yú yǒng
yú nú
yú xī
yú yán
yú míng
yú róu
yú jiàn
yú zhī
yú sú
yú měng
yú yī
yú bì
yú méng
yú juàn
yú jiān
yú méng
yú chōng
yú jiǎo
yú yōng
yú gǔ
yú hān
yú lòu
yú nán
yú hāng
yú gǔ
yú wǎng
yú kuì
yú duò
yú chǔn
yú duǎn
yú tún
yú rén
yú mèi
yú yōng
yú chéng
yú yín
yú lǎo
yú qíng
yú huái
yú mào
yú chán
yú què
yú luàn
yú xián
yú báo
yú nòng
yú cè
yú fán
yú zéi
yú gōng
yú ǎo
yú guǎn
yú yě
yú zhuó
yú bǐ
yú zhí
yú kěn
yú jiàn
yú kuáng
yú ruò
yú dàn
yú liè
yú dùn
yú pǔ
yú mí
yú chōng
yú mào
yú lóng
yú biǎn
yú wèi
⒈ 亦作“愚赣”。
⒉ 愚笨戆直。亦用作自谦之词。
引《韩非子·六反》：“嘉厚纯粹，整穀之民也，而世少之曰：愚赣之民也。”
《后汉书·蔡邕传》：“臣以愚赣，感激忘身。”
明方孝孺《答林子山书》：“某愚戇而昧於道，诵圣贤之言，恒惴惴然惧无所闻。”
郭沫若《棠棣之花》人物表：“此二人在戏中地位，颇为重要，似愚戆而却天真，似粗暴而却柔顺，良心未昧，易受感动。”
⒊ 愚昧刚愎。愚赣，一本作“愚怒”。
引《大戴礼记·文王官人》：“困而不知其止，无辨而自慎，曰愚赣者也。”
卢辩注：“赣，闇佷也。”
痴?、鲁直。
愚yú(1)（形）愚笨；傻：～人｜～陋｜～懦｜～顽｜～妄｜～不可及｜大智若～。(2)（动）愚弄：为人所～｜～民政策。(3)（代）用于自称的谦词：～兄｜～见｜～以为不可。
戆读音：gàng,zhuàng[ zhuàng ]1. 刚直：戆直。