xiǎng dǎo
xiǎng fén
xiǎng zhǐ
xiǎng tà
xiǎng biàn
xiǎng jiàn
xiǎng quán
xiǎng dá
xiǎng dú
xiǎng chāo
xiǎng xiào
xiǎng yáng
xiǎng léi
xiǎng láng
xiǎng qíng
xiǎng tiě
xiǎng mǎ
xiǎng zhèn
xiǎng lǎng
xiǎng ér
xiǎng yì
xiǎng bǔ
xiǎng bǎn
xiǎng shēng
xiǎng zhēn
xiǎng zhèn
xiǎng huán
xiǎng biān
xiǎng kòu
xiǎng jǐng
xiǎng dù
xiǎng qì
xiǎng lǎo
xiǎng xiàng
xiǎng yīn
xiǎng chè
xiǎng fù
xiǎng yìng
xiǎng fù
xiǎng liàng
xiǎng hé
xiǎng zì
xiǎng tóu
xiǎng xiè
xiǎng yù
xiǎng hài
xiǎng liàng
xiǎng huō
tuō fén
wā fén
shí fén
tiān fén
shàng fén
táng fén
fāng fén
hóng fén
hēi fén
huáng fén
qǐ fén
bái fén
fēng fén
zhí fén
xiǎng fén
lǎo fén
rǔ fén
diǎn fén
dān fén
shěng fén
qiū fén
tǎng fén
lí fén
shēng fén
xū fén
rǎng fén
bài fén
yí fén
líng fén
qiān fén
sǎo fén
yè fén
jiào fén
chóng fén
gū fén
jì fén
qiū fén
sān fén
shān fén
qián fén
zǔ fén
dì fén
jiǔ fén
jí fén
⒈ 回教信徒对传说中唐时粤东伊斯兰教教主墓的称呼。
引《西来宗谱·敬录先贤苏哈爸遗迹》：“未几， 捖个士果於粤东无常，教生等奉葬於围墻内，倣西域坟形……以后人响祀之所，故又呼曰响坟。”
清蓝煦甫《天方正学》卷七：“﹝旺各师﹞墓於广州城外……其地龙脉本自西来，而墓於龙首。地方俗称响坟，谓墓间响声可闻十里，墓中诵经之声亦闻十里之远。”
响(1)本义：（名）回声。～应｜影～。(2)（动）发出声音：铃声～了。(3)（动）使发出声音：～枪｜～锣。(4)（形）响亮：号声真～。(5)（名）声音：声～｜～动。
坟读音：fén坟fén（名）坟墓；埋葬死人的穴和上面的坟头：～墓｜～地｜～头。