fèng cì
fèng xún
fèng zuǒ
fèng bào
fèng yì
fèng qǐng
fèng nà
fèng hè
fèng xiū
fèng jiào
fèng pèi
fèng yǎng
fèng bài
fèng shǐ
fèng zhì
fèng cǐ
fèng zhǒu
fèng zhào
fèng sù
fèng tuō
fèng cí
fèng yí
fèng jǐ
fèng wěi
fèng gěi
fèng gòng
fèng huì
fèng hòu
fèng dì
fèng tiān
fèng bì
fèng shāng
fèng chí
fèng chì
fèng gōng
fèng yíng
fèng jiāng
fèng chéng
fèng shēn
fèng xún
fèng zhù
fèng biǎo
fèng zhí
fèng shāng
fèng hè
fèng tóu
fèng yù
fèng cháng
fèng chì
fèng chén
fèng pān
fèng jìng
fèng bié
fèng huán
fèng bǐng
fèng jié
fèng fǎ
fèng wèn
fèng péi
fèng yú
fèng yǎng
fèng chà
fèng yǐn
fèng guó
fèng zhāi
fèng xuān
fèng fù
fèng qiú
fèng wén
fèng zhì
fèng yà
fèng mù
fèng xíng
fèng mìng
fèng fǎng
fèng fù
fèng shū
fèng yí
fèng diàn
fèng bì
fèng xuán
fèng yì
fèng zuò
fèng chì
fèng qián
fèng shàng
fèng lǜ
fèng měi
fèng rǎo
fèng cheng
fèng dú
fèng tǔ
fèng shuò
fèng bái
fèng zèng
fèng jì
fèng qiàn
fèng shì
fèng xiān
fèng dài
fèng chóu
fèng xiǎng
fèng shèng
fèng xǐ
fèng dá
fèng xì
fèng jì
fèng gào
fèng lìng
fèng shāo
fèng zhǒu
fèng wèi
fèng shí
fèng yāo
fèng yuán
fèng sòng
fèng yì
fèng zūn
fèng zhǐ
fèng chù
fèng dá
fèng zhuī
fèng tuō
fèng fù
fèng lù
fèng zhào
fèng gòng
fèng cí
fèng shì
fèng yáng
fèng fān
fèng cháng
fèng hù
fèng sì
fèng shǒu
fèng yè
fèng zhì
fèng xiàn
fèng xiàn
fèng fán
fèng jìn
fèng yāng
fèng zhǐ
fèng qū
fèng chéng
fèng ān
fèng quàn
fèng zhēn
fèng zūn
fèng shùn
fèng yì
kuāng chì
fā chì
kǒu chì
bá chì
jī chì
chū chì
yuán chì
huáng chì
huà chì
xuān chì
fú chì
jiào chì
yīn chì
jiàng chì
cì chì
pī chì
míng chì
jī chì
xùn chì
jiè chì
kù chì
xiū chì
xiū chì
fèng chì
jǐng chì
yí chì
qiē chì
jiè chì
jiǎo chì
huì chì
tiē chì
dāo chì
chuí chì
gé chì
chuí chì
mìng chì
gào chì
zhěng chì
zūn chì
zhèng chì
zhì chì
zhào chì
gào chì
yù chì
mò chì
jǐn chì
chū chì
dūn chì
mǔ chì
⒈ 亦作“奉勅”。
⒉ 奉皇帝的命令。
引南朝梁任昉《奉敕示＜七夕＞诗启》：“臣昉啟，奉敕，并赐示《七夕》五韵。”
宋欧阳修《归田录》卷一：“﹝曹彬﹞既平江南回，诣閤门入见，牓子称：‘奉勑江南勾当公事回。’”
⒊ 指奉师长之命。
引清袁枚《随园诗话》卷六：“妾，月府侍书女，与生有缘。今奉勅賚书南海，生当偕行。”
奉fèng(1)（动）给；献给（多指对上级或长辈）：～上新书一册。(2)（动）接受（多指上级或长辈）：～到命令。(3)（形）尊重：崇～｜～为圭臬。(4)（名）信仰：素～佛教。(5)（动）侍侯：～养｜侍～。(6)敬辞；用于自己的举动涉及对方时：～托｜～陪｜～劝｜～告。(7)（Fènɡ）姓。
敕读音：chì敕chì(1)（名）皇帝的诏令。(2)（名）告诫。