máng fēng
máng dào
máng wēng
máng gǔ
máng mèi
máng jǐng
máng diǎn
máng gǔ
máng shū
máng lóng
máng wén
máng mán
máng mù
máng hūn
máng miǎo
máng fèi
máng shèng
máng zhàng
máng zhě
máng cháng
máng kǒng
máng jìn
máng yīn
máng mào
máng chén
máng zǐ
máng shuò
máng rén
máng lòu
máng mèi
máng cháng
máng cóng
máng dòng
máng liú
máng biāo
máng yǎn
máng chāng
máng qiú
máng rán
máng xìn
máng gàn
máng yún
máng shěn
máng pāi
máng tāng
máng qí
máng tán
máng shé
máng cí
máng tīng
máng míng
máng zì
máng shì
máng yǔ
máng shǐ
máng zuǒ
máng máng
máng nǚ
máng xīn
máng yáng
máng míng
máng qū
máng kuì
⒈ 看不见。比喻无知或不明事理。
引汉王充《论衡·谢短》：“夫知古不知今，谓之陆沉……夫知今不知古，谓之盲瞽。”
《儒林外史》第二九回：“如不见怪，小弟也有一句盲瞽之言。”
章炳麟《文学说例》：“而訐诞自壮者，反以破碎讥往儒，六百年中，人尽盲瞽，哀哉！”
⒉ 盲人。
引梁启超《中国积弱溯源论》：“以一物不知者为谨慤，以全无心肝者为善良，此等见地，深入人心，遂使举国皆盲瞽之态，尽人皆妾之容。”