míng mì
míng gǔ
míng zhí
míng mí
míng qù
míng xuě
míng sī
míng chōng
míng kè
míng mèi
míng mù
míng qiáng
míng rán
míng jì
míng shān
míng yīng
míng qī
míng bó
míng guǒ
míng xiǎn
míng líng
míng guó
míng yáng
míng xīn
míng méng
míng miǎn
míng qī
míng shì
míng guān
míng zé
míng jí
míng mò
míng chāo
míng shì
míng quán
míng sōu
míng chǔn
míng jiān
míng chóu
míng mò
míng suǒ
míng zhōng
míng dào
míng fú
míng zhì
míng zuò
míng jué
míng wēi
míng zhēng
míng sī
míng dùn
míng cān
míng gǔ
míng è
míng yì
míng qìng
míng hún
míng fēn
míng sè
míng yù
míng yǔ
míng shòu
míng zhēn
míng hóng
míng huǒ
míng yù
míng hūn
míng miè
míng cái
míng chūn
míng zī
míng gǎn
míng shì
míng hǎi
míng tú
míng gǔ
míng jī
míng ān
míng shén
míng dàn
míng yī
míng wáng
míng qiǎng
míng yì
míng lù
míng wú
míng qì
míng míng
míng hé
míng tóng
míng ài
míng wán
míng gōng
míng miǎo
míng jiè
míng jūn
míng àn
míng mì
míng huàn
míng fú
míng mò
míng tōng
míng fú
míng gòng
míng xuàn
míng qióng
míng dào
míng wū
míng shù
míng huì
míng yòu
míng yōu
míng jì
míng jiàn
míng zhái
míng xū
míng chà
míng yuàn
míng jí
míng qiáng
míng zhǐ
míng è
míng tán
míng wù
míng qū
míng xiǎng
míng zhì
míng lù
míng fán
míng dìng
míng fǔ
míng bǎo
míng qiú
míng qián
míng tǎo
míng shì
míng cáng
míng mò
míng hēi
míng bào
míng méi
míng líng
míng zhào
míng xū
míng cáo
míng ào
míng zhū
míng huì
míng yī
míng yīn
míng wèi
míng chèn
míng máng
míng yán
míng xíng
míng qì
míng zhào
míng máng
míng yù
míng fēi
míng pèi
míng jìng
míng zhé
míng líng
míng yè
míng zhù
míng zhuī
míng xiāng
míng yán
míng kuàng
míng mù
míng huà
míng lì
míng jīn
míng dé
míng yuán
míng hūn
míng yú
míng chén
míng shēng
míng kōng
⒈ 亦作“冥隘”。亦作“冥阸”。古隘道名。即今河南省信阳县东南平靖关。为古九塞之一。与附近大隧、直辕二隘并为淮汉间兵争要害。
引《左传·定公四年》：“我悉方城外以毁其舟，还塞大隧、直辕、冥阨。”
杜预注：“三者， 汉东之隘道。”
《墨子·非攻中》：“古者吴闔閭教七年，奉甲执兵，奔三百里而舍焉，次注林，出於冥隘之径，战於柏举。”
《史记·魏世家》：“伐楚，道涉山谷，行三千里而攻冥阸之塞，所行甚远，所攻甚难， 秦又不为也。”
章炳麟《冥阸歌》：“苕苕古冥阸，一夫当梟棊。”
冥míng(1)（形昏暗：幽～｜晦～。(2)（形）深奥；深沉：～思｜～想。(3)（形）糊涂；愚昧：～顽。(4)（名）迷信的人称人死以后进入的世界；阴间：～钞｜～府。
阨读音：è同“厄”。