shēng lèi
chuí lèi
zhuāng lèi
xiè lèi
yǐn lèi
zì lèi
yì lèi
zhú lèi
yín lèi
shōu lèi
yǔ lèi
luò lèi
gěng lèi
tì lèi
duò lèi
chī lèi
xiè lèi
sōng lèi
sǎ lèi
kū lèi
cí lèi
gé lèi
bàng lèi
qiān lèi
bēi lèi
xiè lèi
hóng lèi
yú lèi
xiāng lèi
qiū lèi
jiàn lèi
jí lèi
yǎn lèi
bēi lèi
tán lèi
jiāo lèi
bié lèi
là lèi
liú lèi
fěn lèi
jiàn lèi
jiān lèi
qì lèi
bì lèi
rè lèi
shuāi lèi
liù lèi
zhū lèi
chǎn lèi
sī lèi
liǎn lèi
rěn lèi
liáo lèi
xuè lèi
qīng lèi
biāo lèi
bèng lèi
yǎn lèi
hán lèi
huī lèi
suān lèi
kè lèi
yù lèi
shān lèi
shì lèi
qín lèi
xián lèi
qī lèi
māo lèi
wěn lèi
zhuī lèi
⒈ 鼻涕和眼泪。亦专指眼泪。
引汉王粲《赠蔡子笃》诗：“中心孔悼，涕泪涟洏。”
北齐颜之推《颜氏家训·风操》：“然人性自有少涕泪者，肠虽欲絶，目犹烂然。”
宋司马光《送张兵部知遂州》诗：“闻道西州遗画像，使我涕泪空霑衣。”
《儿女英雄传》第三四回：“他就接连不断地打了无数的喷嚏，闹得涕泪交流。”
⒉ 涕泪俱下；哭泣。 《三国志·魏志·赵王干传》“黄初二年，进爵，徙封燕王” 裴松之注引三国魏鱼豢《魏略》：“良年小常呼文帝为阿翁。
引帝谓良曰：‘我汝兄耳！’ 文帝又愍其如是，每为涕泪。”
唐杜甫《公安送韦二少府匡赞》诗：“古往今来皆涕泪，断肠分手各风烟。”
清蒲松龄《聊斋志异·纫针》：“妻携女归告两弟。两弟任其涕泪，并无一词肯为设处。”
鼻涕眼泪。用以表示情绪激昂、涕泗纵横的样子。