xiān bèi
zhǒng bèi
ér bèi
shàng bèi
wǎn bèi
yī bèi
wú bèi
zǔ bèi
bān bèi
lǎo bèi
ěr bèi
bǎi bèi
chóu bèi
hè bèi
wú bèi
chái bèi
rǔ bèi
qún bèi
wǒ bèi
dǎng bèi
píng bèi
jiàn bèi
xián bèi
xià bèi
ruò bèi
sàn bèi
cǐ bèi
pái bèi
suí bèi
chen bèi
qú bèi
lèi bèi
xiǎo bèi
hòu bèi
sú bèi
yòu bèi
zéi bèi
děng bèi
shǔ bèi
cáo bèi
guò bèi
nú bèi
lún bèi
gè bèi
qún bèi
qián bèi
fù bèi
péng bèi
liú bèi
zhǎng bèi
tóng bèi
háng bèi
míng bèi
shí bèi
fán bèi
nián bèi
nóng bèi
shí bèi
吾辈wúbèi
(1) 我们
例何以见得吾辈不能分忧(.好工具)英we⒈ 我辈，我等。
引《资治通鉴·唐懿宗咸通九年》：“况城中将士皆吾辈父兄子弟，吾辈一唱於外，彼必响应於内矣。”
明陆粲《庚巳编·金华二士》：“君归，于某月日驱家人尽出，堂中列三界诸神祇位，一凳一索以待，吾辈当来，来自有説。”
《儒林外史》第十八回：“吾辈今日雅集，不可无诗。”
我们。《资治通鉴．卷二五一．唐纪六十七．懿宗咸通九年》：「况城中将士皆吾辈父兄子弟，吾辈一唱于外，彼必响应于内矣。」《儒林外史．第一八回》：「吾辈今日雅集，不可无诗。」也作「吾侪」。
1. 我，我的：吾身。吾国。吾辈。
2. 姓。
辈读音：bèi辈bèi(1)（名）行辈；辈分：晚～｜老前～｜小一～。(2)（名）〈书〉等；类（指人）：我～｜无能之～。(3)（名）（～子、～儿）一世；一生：一～子｜后半～儿。