guǒ bāo
guǒ jiǎo
guǒ fàn
guǒ lián
guǒ zhǎ
guǒ shù
guǒ chuāng
guǒ zú
guǒ shāo
guǒ fèi
guǒ dài
guǒ jī
guǒ tui
guǒ chuàng
guǒ shī
guǒ dù
guǒ tóu
guǒ mǒ
guǒ chí
guǒ tuǐ
guǒ fú
guǒ liáng
guǒ cóng
guǒ yāo
guǒ hóu
guǒ luàn
guǒ yè
guǒ zhēng
guǒ xié
guǒ cáng
guǒ jiā
guǒ fù
guǒ chán
guǒ jiàn
guǒ xié
guǒ jiǎo
guǒ zā
guǒ yào
guǒ shǒu
guǒ jīn
guǒ hé
guǒ shāng
guǒ gé
bīn cóng
yún cóng
ā cóng
xí cóng
yìng cóng
shǒu cóng
yī cóng
mù cóng
liú cóng
zhì cóng
yǔn cóng
yì cóng
qīn cóng
xiāng cóng
pǐn cóng
dìng zòng
huí cóng
yǐng cóng
sàn cóng
fēng cóng
sān cóng
wáng cóng
xìn cóng
fù cóng
suǒ cóng
yǐng cóng
yú cóng
bīn cóng
zhī cóng
zì cóng
shì cóng
tú cóng
zhǔ cóng
wén cóng
péng cóng
bù cóng
shū cóng
zhào cóng
zōng cóng
hù cóng
wú cóng
zǒu cóng
dào cóng
yǐn cóng
qiàn cóng
jìn cóng
xié cóng
zhī cóng
wéi cóng
fù cóng
fú cóng
liè cóng
guǎng cóng
fú cóng
wèi cóng
lí cóng
fǔ cóng
zī cóng
rén cóng
sòng cóng
yuán cóng
tīng cóng
chǐ cóng
yóu cóng
tiān cóng
bái cóng
zhuī cóng
hé cóng
cān cóng
mù cóng
hé zòng
cháo cóng
zài cóng
guò cóng
bī cóng
tái cóng
wèi cóng
miàn cóng
qún cóng
xùn cóng
wéi cóng
mí cóng
péi cóng
guī cóng
pú cóng
xián cóng
pín cóng
lì cóng
wěi cóng
qǔ cóng
cháng cóng
liáo cóng
yuē cóng
niǎn cóng
xùn cóng
yī cóng
zūn cóng
shǔ cóng
jí cóng
xiāng cóng
zōu cóng
dǎo cóng
shùn cóng
qí cóng
nì cóng
mén cóng
fàng cóng
qiān cóng
yì cóng
cháng cóng
jīn cóng
fú cóng
qū cóng
rǒng cóng
chéng cóng
bù cóng
fáng cóng
chē cóng
xìng cóng
kāi cóng
shì cóng
xíng cóng
lián cóng
piān cóng
héng cóng
dà cóng
xié cóng
rǒng cóng
lǜ cóng
qún cóng
rěn cóng
máng cóng
kūn cóng
hūn cóng
dǎ cóng
hù cóng
suí cóng
qiè cóng
guǒ cóng
gǒu cóng
qū cóng
shèng cóng
hòu cóng
yìng cóng
quàn cóng
yì cóng
lèi cóng
mǐ cóng
gēn cóng
zú cóng
bǐng cóng
héng cóng
fǎ cóng
⒈ 胁从。
引清黄辅辰《戴经堂日钞》：“所谓股匪，如係裹从，并非要贼，则各路不难扑灭。”
裹guǒ(1)（动）（用纸、布或其他片状物）缠绕；包扎：包～｜～腿｜用绷带把伤口～好。(2)（动）为了不正当的目的把人或物夹杂在别的人或物里面：匪军撤退时；～走了几个村子的人。(3)（动）〈方〉吸（奶）：小孩儿一生下来就会～奶。
从读音：cóng[ cóng ]1.依顺：顺～。盲～。～善如流。
2.采取，按照：～优。
3.跟随：愿～其后。
4.跟随的人：侍～。仆～。
5.参与：～业。～政。投笔～戎。
6.由，自：～古至今。～我做起。
7.次要的：主～。～犯。
8.宗族中次于至亲的亲属：～父（伯父、叔父的通称）。
9.中国魏以后，古代官品（有“正品”和“从品”之分，宋代龙图阁大学士为从二品）。
10.姓。