chéng guō
chéng shì
chéng guān
chéng cāo
chéng gǔ
chéng bì
chéng yù
chéng yuàn
chéng fǔ
chéng pí
chéng shǔ
chéng zhèn
chéng qǔ
chéng bāng
chéng zhài
chéng yì
chéng sì
chéng dàn
chéng bǎo
chéng qiáng
chéng chǎng
chéng wēi
chéng kǔn
chéng niǎn
chéng shù
chéng nèi
chéng lǐ
chéng sì
chéng shè
chéng háo
chéng xiāng
chéng zhì
chéng ruán
chéng zhuān
chéng jì
chéng guān
chéng gàn
chéng lóu
chéng qiáng
chéng shān
chéng wèi
chéng zhì
chéng wéi
chéng kū
chéng chái
chéng kuò
chéng xiǎn
chéng bì
chéng jù
chéng chí
chéng huáng
chéng xiāng
chéng shǒu
chéng qiàn
chéng lǔ
chéng jiǎo
chéng hú
chéng fú
chéng gēn
chéng quān
chéng guān
chéng tuò
chéng lěi
chéng yīn
chéng fáng
chéng hàn
chéng duǒ
chéng yú
chéng bǎo
chéng qiáo
chéng biān
chéng dà
chéng zhài
chéng yù
chéng hé
chéng zhǔ
chéng jìn
chéng háo
chéng pù
chéng dì
chéng jiàn
chéng diāo
chéng gāo
chéng qiàn
chéng gōu
chéng wǔ
chéng què
chéng jiān
chéng hé
chéng yōng
chéng qū
chéng ā
chéng zōu
chéng jiāo
chéng tóu
chéng xù
chéng tuān
chéng dié
chéng mén
chéng kàn
chéng pí
chéng zǔ
chéng yuán
chéng yá
chéng jiǎo
chéng wù
cí shè
bái shè
jié shè
líng shè
lù shè
guǐ shè
huì shè
fén shè
qīng shè
dì shè
qiān shè
cūn shè
gōng shè
jù shè
ā shè
míng shè
chūn shè
sān shè
jūn shè
dǐng shè
tài shè
sì shè
dì shè
cháo shè
zhǒng shè
cáo shè
mín shè
tán shè
guò shè
luò shè
chū shè
chá shè
cóng shè
shī shè
là shè
hòu shè
nán shè
nào shè
yì shè
yīn shè
jiè shè
nóng shè
zhào shè
fú shè
wén shè
bāng shè
shén shè
xī shè
guó shè
pú shè
lǚ shè
lǘ shè
lián shè
gōng shè
máo shè
dú shè
shì shè
shū shè
guān shè
cūn shè
xìn shè
fù shè
guī shè
xī shè
qiū shè
jǐ shè
pèi shè
chǔ shè
xún shè
sēng shè
tài shè
miào shè
dǎng shè
fù shè
bó shè
xīn shè
pì shè
fǎ shè
bǎo shè
ōu shè
luán shè
fāng shè
zōng shè
fān shè
mǎ shè
chèn shè
zhì shè
chéng shè
xiǎo shè
chì shè
qí shè
jiāo shè
bào shè
lì shè
píng shè
dǎo shè
běi shè
sài shè
yú shè
chú shè
zhǔ shè
⒈ 城池和祭地神的土坛。
引北魏郦道元《水经注·渭水》：“太上皇思东归，故象旧里，制兹新邑，立城社，树枌榆。”
⒉ 代指城镇。
引清蒲松龄《聊斋志异·梅女》：“自此二女频来，笑声常彻宵旦，因而城社悉闻。”
陈毅《过黄泛区书所见》诗：“川原水洗，城社荒落，满目凄凉。”
⒊ 指邦国。
引《后汉书·宦者传·曹节》：“华容侯朱瑀知事觉露，祸及其身，遂兴造逆谋……因共割裂城社，自相封赏。”
⒋ 喻靠山(含贬义)。参见“城狐社鼠”。
引唐李邕《又驳韦巨源谥议》：“託城社之固，乱皇家之基。”
《旧唐书·薛存诚传》：“僧鉴虚者，自贞元中交结权倖，招怀赂遗，倚中人为城社，吏不敢绳。”
《旧五代史·梁书·太祖纪二》：“中官视胤眥裂，以重赂甘言诱藩臣以为城社。”
清纪昀《阅微草堂笔记·姑妄听之一》：“行魘法者皆有邪神为城社，辗转撑拄，狱不能成。”
城chéng(1)（名）城墙：～外｜万里长～。(2)（名）城墙以内的地方：东～。(3)（名）城市（跟‘乡’相对）：消灭～乡差别。
社读音：shè社shè(1)（名）共同工作或生活的一种集体组织：报～｜合作～。(2)（名）古代把土神和祭土神的地方、日子和祭礼都叫社：春～｜～日｜～稷。