zhuì luò
zhuì xīng
zhuì tāi
zhuì jù
zhuì huān
zhuì zi
zhuì lǚ
zhuì tǐ
zhuì dèng
zhuì yí
zhuì qín
zhuì yì
zhuì lóu
zhuì jì
zhuì yuān
zhuì jiǎo
zhuì tuǐ
zhuì jié
zhuì wáng
zhuì xù
zhuì zèng
zhuì hú
zhuì dèng
zhuì dēng
zhuì lì
zhuì shī
zhuì diǎn
zhuì dì
zhuì yán
sì shī
yǔ shī
sàn shī
yí shī
zhuì shī
qián shī
cuō shī
wǎn shī
shū shī
qiān shī
yì shī
dǎ shī
bù shī
quē shī
chá shī
guò shī
shǎn shī
diū shī
dàng shī
diū shī
nì shī
héng shī
màn shī
qì shī
bào shī
pō shī
luàn shī
lè shī
è shī
tuì shī
fèi shī
xiāo shī
cī shī
dé shī
jī shī
niè shī
jiù shī
xiāo shī
duò shī
é shī
guà shī
miè shī
diē shī
ā shī
xiǎn shī
zhōng shī
sàng shī
mò shī
cuò shī
dǎo shī
qiān shī
wēi shī
fù shī
qù shī
sǔn shī
zì shī
hào shī
huàn shī
shí shī
yǔn shī
mào shi
kuàng shī
juān shī
mí shī
wú shī
fàng shī
què shī
shí shī
miù shī
duì shī
tīng shī
suì shī
fèi shī
jìn shī
huāng shī
shǎn shī
gù shī
lòu shī
juě shī
wáng shī
hù shī
guāi shī
hào shī
lún shī
sān shī
liú shī
cuò shī
jiǎo shī
mò shī
kuī shī
⒈ 失去;废驰。
引《国语·周语上》:“庶人、工、商各守其业,以共其上,犹恐其有坠失也,故为车服、旗章以旌之。”
唐薛用弱《集异记·徐佐卿》:“然此箭非人间所有,吾留之于壁上,后年箭主到此,即宜付之,慎无坠失。”
宋叶适《应诏条奏六事》:“风流日以坠失,士俗日以頽败,宫无素望,人无定品。”
《清史稿·礼志三》:“明神、熹二宗,法纪坠失, 愍帝嗣统,事无可为,虽国覆身殉,未可以荒淫例。”
坠(1)(动)〈书〉落:~马|~落|~地。(2)(动)(沉重的东西)往下垂;垂在下面:果子把树枝~弯了。(3)(动)因分量重而下垂。~下头去。(4)(名)(~子、~儿)垂吊在下面的东西:耳~儿|扇~儿。
失读音:shī失shī(1)(动)失掉;丢掉:丧~。(2)(动)没有把握住:~手|~足。(3)(动)找不着:迷~方向。(4)(动)没有达到目的:~意。(5)(动)改变(常态):~声。(6)(动)违背;背弃:~信|~约。(7)(动)错误;过失:~误。